Penelope

Now, I haven't seen this movie, but I want to so badly now...

Learn about the movie

It's about this rich girl (Christina Ricci) named Penelope, of course, who's got everything, grace, charm, wealth... and pig's snout and ears. A victim of a curse, the only way to break the it is for one of her kind to accept her for what she is.
The parents begin to think the curse meant that another person from a wealthy clan must fall in love with her, and so the pursuit begins.

In the end, when she almost gets to the point of marrying a wealthy man, she backs out and says she likes herself the way she is.

Which breaks the spell.
A lesson for me. Penelope had the power to release herself from the curse to begin with. She just needed to love herself despite her appearance.

Which is a much better fairytale ending than Beauty and the Beast, which calls for another human being to actually accept and love the monster in you. Or like Cinderella, or Rapunzel, who each needed a prince to save them from their wretchedness.

I think it's cool. And I wanna watch this film if I can find it.
 

I Am Beginning to Think I "May" be Hot...

People asking about unrequited messages, people missing you, people you didn't reply to, getting pissied, even bitter against you; People asking you to share apartments/liuving spaces with them, or offering you to take one of their units... People asking they "do" you... people suddenly taking interest inyou...

Am I in some sort of parallel universe again?

Last night alone, I was asked if I wanted to be his partner and another one asking me to live with him.



Ninuinuninuninu... Ron has again crossed over the Twilight zone. This can't be happening... it's against all my beliefs about myself.

And yes, to you, dear special someone... There are a lot of contenders. Each one, an ace of his own. You have got to figure out what you're good at and what you can offer me. Coz, I tell, you I have an entire life I can give, and only one person to give it to.

You have got to step up... otherwise, I wouldn't know who's worth it.

This is bad. I shouldn't know I'm hot. It just isn't real.

And to you, oh special someone... STEP UP.

Ang Kaban ng Tipan

Sa kalumaan ng baul na iyon, isinilid ko ang aking mga alaala... malulungkot at masasaya. Ang unang ticket ko ng eroplano, ang unang Trade Show, ang unang dula na aking sinulat, mga liham, mga litrato, ang unang pag-ibig (yuck). Sa sala-slansang na mga papel at larawan, mga ticket, susi at maliliit pang bagay.

Ang lumang baul ay dala ko kung saan man ako nakatira. Kasama ko siya nang lumipat ako sa Makati, at kasama ko pa rin siya nang bumalik ako dito sa Bulacan Nang bumagyo at nasalanta kami ni Ondoy, kasama siya sa mga unang nailigtas. Siya ay sisidlan ng aking kaligayahan at kalungkutan, nagpapaalala sa akin ng aking pagkatao. Nagpapatibay ng aking sikmura, nagpalawak ng aking pag unawa, nang mapagpatuloy ang paglalayag sa dagat na kung tawagin ay buhay.

Walang susi ang baul. Matagal nang kinalawang ang kanyang pampinid. Ito na yata ang pinakamatanda sa lahat ng aming lumang kagamitan. Dalawa ang baul... ang mas matanda ay wala na, isa ito'ng halo ng bakal at kahoy. Matagal nang inanay ang baul na iyon, at kinalawang na rin ang bakal na nagdurugtong sa mga ito.

Ang aking baul ay mas payak, isang kahoy na kahon, ngunit akin itong inalagaan. Kada ilang buwan ay pinapahiran ng langis at isang botelya ng Pledge ang aking katuwang. Sa aking paglipat sa Makati, ay bawal siyang buksan ng kahit sino. Nang bumalik ako dito sa Meycauayan ay isa siyang sagradong bagay.

Ako si Moises, at ang aking baul ay ang Kaban ng Tipan.

Parang puso ko... nakapinid, bagama't walang susi. Tulad ng aking baul, laman niya ang napakaraming alaala, mga kaligayahan at kabiguan. Nasasaakin lamang iyon kung may gusto ito'ng kalimutan, o may gusto itong tandaan. Sagrado rin ang aking puso, parang Kaban ng Tipan.

Sino pa ba bukod sa akin ang makakabukas sa Kaban ng Tipan? Kapag ipinakita ko iyon sa iyo, ay iyo na rin ito. Iyon ang hiwaga ng aking puso, ang hiwaga ng aking baul.

Paniwalaan Ko Ba Kung Sabihin Mo'ng Mahal Mo Ako?

Marami na ako'ng napagdaanang bagyo, unos, tagtuyot, tag-araw, tag-ulan, binyag at libing. Wala na atang hindi namalas ang aking mga mata, nahawakan ang aking mga kamay at nadama ng aking puso. Ilang beses nang lumubog at sumikat ang araw sa aking magdamag, at ilang beses na di'ng namalas ang mga bahaghari at mga bulalakaw.

Kung sasabihin mo sa akin na mahal mo ako, paano ko paniniwalaan ito?

Ano na naman ba ang pinagsasasabi mo diyan?

Gusto ko nang umibig. Pero natatakot ako. Gusto kong ialay muli ang isang bahagi ng sarili ko sa taong sa tingin ko'y nararapat. Pero nanginginig ang aking tuhod, kumakabog ang akng dibdib at parang turumpo'ng umiikot ang aking katiuan sa tuwing iisipin ko iyan.

Hindi mo masisising natatakot ako. Binigyan ako ng napakalaking  dahilan para matakot. Ayokong mawala ang lahat sa isang iglap katulad ng dati. Ayoko'ng minsanan pa ay gumuho ang aking mundo at maiwang nag iisa, hiwalay sa aking pamilya, mga kaibigan at iniwan na lamang nang walang pasintabi, na walang balak pagsabihan kung bakit kelan at paano.

Walang kuwentang aminin m,o sa ibang tao na nagkamali ka pero sa akin ay ipagkait mo iyon. Hindi nila kama ang nilapastangan mo, hindi nila buhay ang minsanan mong sinira. Kng hanggang ngayon ay duwag ka, paano ko malalaman na hindi ka pa rin duwag sa taong kasama mo? Kung sinasabi mo'ng hindi ka deserving  sa pag ibig ko, paano mo malalamang hindi ka din deserving sa pag ibig ng ibang tao?

At sa akin... Paano ko naman malalaman na hindi na ulit mangyayari sa akin ang dati nang nagyari mula sa iyo?

Binigyan mo ako ng takot na ayaw mong burahin, ng kawalan ng pag asang ayaw mong bawiin.

At kayong mga kaibigan ko, paano ninyo kayang sabihin na kaya kong baguhin ang aking pananaw? Natakot na ba kayo ng sobra sobra na ayaw na niyong maranasan pa ang paglukso ng iyong puso mula sa dibdib at ang pagkamatay ng iyong pagkatao? Naranasan na ba ninyong piliting buhayin muli ang diwa na pinatay ng iba? Naranasan na ba ninyong bigyang ningas ang isang apos na matagal nang natupok?

Karuwagan ang pumatay sa akin, Katapangan ang bubuhay nang muli sa akin.



MAPALAD ANG TAONG MAGBUBUKAS NG AKING PUSO. KANYA AKO HANGGANG KAMATAYAN.

Putanginampaksyet

Ang sabi nila, count your blessings.

Ang sabi ko naman, kung ang blessing mo naman ay buhay ka, pero isa kang buhay na pipino na nakababad sa atchara, naghihintay kainin na gawin kang side dish... mabibilang mo bang blessing yun? Nalilito ako. I mean, Positive ba talaga yang advise na yan? O hinhayaan na lamang tayo na WALANG GAWIN para hindi mo na asamin ang mas magandng buhay.

Ingat tayo sa advice na ibinibigay natin sa mga kaibigan natin. Huwag tayo'ng PAKIALAMERA. Mga Echuserang Froglets kayo, feel na feel ninyong maging confidante, hindi naman tama ang ibinibigay na advise minsan. Kaya ako, I tell people whaat I think, pero dinadagdag ko naman na hindi naman imposed yun sa kanila, sila pa din ang magdedecide, NO MATTER HOW GOOD YOU KNOW THE PERSON, hindi kayo iisang tao. May detail na na-left out yan, at maaaring life threatening yung na left out niya. THT'S HOW ACCIDENTS ARE MADE.

Bigay ko na lang sa inyo ang nangyari sa akin.

I was generally unhappy for 2 years, because niwan ako ng ex ko sa bahay kung saan naging instrumento ng kanyang pagtataksil. S bahay na iyon, sa loob ng aking kuwarto, chinochorva niya ang room mate ko habang ako ay nagtatrabaho.

Nagkaroon ako ng mga kaibigan na ang advice sa akin ay umuwi sa aking pamilya because it is the time that I would need them the most.

ANG GANDANG ADVISE DI BA? It enveloped ALL HUMAN AND CHRISTIAN  values. OMG. It would be n advice Helen Vela or Charo Santos-Concio would give... or even Tita Dely... Bakit naman hindi? It is so basic... katugma niya yung "The Family that prays together, stays together," ang ganda.

Who the F would disagree with such advice? Oo nga, oo nga... tama yun. Kailangan mo sila ngayon.

No I don't.

Ako ang kailangan nila.

I rememebered why I left home in the first place. Kailangan nila ako palagi. At dahil dito na naman ako nakatira, wla na akong privacy, kung sino sino na ang nakakapasok sa room ko.

Alam mo ba na sa 5 taon na pplit palit ako ng kasama sa bahay NEVER ako nawalan ng pera? Meron nga akong Fishbowl na puno ng coins, at never nabawasan yun. nilalagyan pa nga ng mga bisita ng coins minsan e (ewan ko kung bakit.)

Pero dito, sarili kong kapatid, at pamangkin, mayat maya sa bulsa ko. Biglaan kang hihingan ng pera sa kung anu anong mga bagay. Para silang butas na bulsa. Palaging may kailangan.

Ito ang ipinagpalit ko sa buhay ko noon. Malapit ako dati sa work kko. I had ll the rest I had. mlapit ako sa mga kibigan ko. kahit mag OT ako, ok lang... Ngayon minus 6 hours ang buhay ko araw araw. Bakit?

2-3 hours ako pagpasok, at 2-3 hours ako pauwi.

Ng pamasahe ko, pag kinwenta ko,  Rent at bills ko na nung nakatir ako sa Makati, sobra pa.

Ang 5-6 na oras na biyahe ko arw araw, would have been rest, relaxation and leisure for me. I would have been excelling sa trabaho ko at malamang na promote na ako before my first year ws completed...

PERO SALAMAT SA NAPAKA KRISTYANONG PAYO NINYO, SIRA ANG BUHAY KO. LALONG PARUSA SA MGA TAONG NAKAPALIGID SA AKIN DAHIL MAINIT PLAGI ANG ULO KO.

wORSWE PART IS, HIONDIO KO NA SILA FRIENDS DAHIL THJE MOMENT NA UMANGAL NA AKO SA NANGYAYARI SA AKIN, AY HINDI NILA KASALANAN. BAKIT KO DAW SINUNOD ANG PAYO. HINDI NAMAN PINIPILIT.

BIGLANG HINDI PINIPILIT. AFTER MONTHS NA INUULIT ULIOT SA AKIN ANG PAYO N YAN... HINDI PLA PINILIT.

At ako pa ang hindi nagtatake responsibility for my actions samantalang napakalinis nila sa sinabi na yun.


GUYS F YOU HAVE "FRIENDS," INGAT SA PINAPAYO.

at OK LANG NA WAG SUMUNOD SA PAYO. HINDI KA NILA KILALA. GO LANG.

Happy Birthday, Daddy...

My dad was born 15 November 1939... That makes him 70 today.

OMG, Dad, you're so old. It's a good thing nobody's seen you go grey and wrinkly. You were always handsome. In heaven everybody looks good, I guess.

People say I remind them of you. That's funny... We RARELY agreed on anything while you were here. People thought I became you. They keep expecting me to do things the way you'd do them. Jay hates me now. And the kids call me Daddy too.

I followed your LAST  advise... "Where you feel lost and you no longer know who you are... you always know where home is."

It's driving me NUTS, dad.

Anyways, If you have more of those advices, tell me of those SUBTLY. No Hamlet's Ghost-stuff... you know how much I hate apparitions.

HAPPY BIRTHDAY.

Mga Echuserang Froglets

So kagabi dapat maghahanap ako ng makakai'ng mga echuserang froglets.

Gora ako sa Trinoma. So dapat papanoorin ko ang 2012. Pero Nag "end of the world" ng plans ko nung makita ko ang sooooooobrang haba ng pila, na halos sumakay na sa Merry go round ang mga tao'ng nakapila.

Gora ako sa garden at nag yosi.

bumili ako ng Black Bat at ng isang magandang lighter sa Lighters Galore.

Pinagyaman ko ang mga mata ko sa mga lalaki doon. E alam naman ninyo na hanggang imagination lang naman ako. Binalak ko mag browse ng mga MP3 Players at binisita ko din ang Power mac store. Ayoko nang mag-iPhone pero gusto ko mahg iPod Touch.

Nangangati na ang ulsa ng bagong sweldong lolo ninyo nang tumawag si Archie.

Si Archie ang maybahay ni Bham, bestfriend ko. birthday niya kahapon. kinukulit ako'ng pumunta.

Eeee... ayoko sana kasi  I'm hunting froglets nga e.

Pero napilit din ako.

In fairness, binusog naman ako ni Archie. nagkuwentuhan kami. Pagkarami raming gata ang nakain ko: Ginataang alimasag, Chicken curry, tapos beer na may Iced Tea, courtesy of Bham.

Hinintay nila akong tumakbo ng banyo. Pero nauna si Bham.

Tapos ni-raise na naman nila ang topic about Robin. Feeling ko binibuild up na nila sa akin ang lead na gitarista nina Xie. E sana may pinapakita sa aking litrato ano? Ang huli nireto sa akin ng mga yun naging bf ni EI. Cute na cute sila kay Ems, e hindi ko talaga type e...  hindi ako fan ng mga cherubs.

Sana nga ipakita na nila sa akin si Robin na yan... makita kung ano meron yan. Hindi naman ata papasa sa akin... o baka ako hindi pumasa dyan... WORSE, hindi pa matuloy yang pag reto-reto na yan e...

naku dati, nagpaparetoako sa kanila wala silang maiproduce na froglets. Kahit tadpoles wala.

Hindi naman ako umaasa pang maka chorva ulit.

Sobrang tagal ng 3 years para maging talunan.

Lumalalim na ang gabi... yan ang sabi ni Paolo Bediones.

Line ko din kaya yan kapag lasin na ako kakainom sa Bed, at wala man lnag ni isang lumapit sa akin para makipagkilala.

Bumili ako ng pabango kahapon. Mura lang. Nautica Blue. Kya ko binili, kasi naman ung isang TL, sabi kapag mabango daw ang isang lalaki pogi points sa mga badessa. So, buy ako.

Sino naman ang lalanghap sa akin sa loob ng office o sa church o sa bahy di ba?
Makikipagkilala ba sa akin ang nakakatabi ko sa bus o FX? Sasamyuin ba ako ng kakiskisan ko sa MRT? Malamang. Pero yung point na makipagkilala sa akin, malabo yun.

No, I'm not a pessimist.

I'm a REALIST. Parang si Claudine. Realista ako. Yung totoo lang naman ang sinasabi ko. Paano naman ako gigimik sa Malate kung tuwing Sabado ay may crisis sa simbahan na kelangan ko daw puntahan. Naiinis ako minsan sa mga church org. Wala na ako dun e. Bakit kelangan ko silang balikan at pagsabihan? Kailangan ko ng CHORVA.

Punyeta nagagalit na ako sa knaila.

At sa mga echuserang froglets na nagbabasa nioto, don't tell me na dun ako maghanap ng karir, UTANG NA LOOB, ayokiong ma-DEATH SENTENCE. at sa bahay pa ng diyos niyo ako paghahanapin ng gagawan ng kasalanan.

Para akong bampirang umiiwas sa dugo ng tao. Naiinis nga ako pag nalalapitan ako ng guwapong maskuladong lalaki e. Imaginin mo si Edward Cullen, tapos lumapit ka at naglalaslas ng braso mo sa harapan ko.

O DI BA.

Para akong mawawalan ng tino sa sarili ko nun. Baka naman mawalan ako ng ulirat sa sobrang ligaya.

Imaginin mo kapag nakakita ako ng hubad na lalaki sa gym. Tumigil pa kasi ako e. Sana hindi na lang para wa epek sa akin.

So ang gawain ko... nakakahiya. Natutuwa na ako na nakasiksik sa mga kalalakihan sa MRT. Dun ako nakakaranas na madikit ang katawan ko sa ibang tao. Sa public CRs naman, BIYAYA na sa akin na makasilip ng uten ng gwapo habang umiihi.

Kaya kayong mga magsi-CR... wag namang madamot, TINITINGNAN lang naman e. Para naman kayong ginahasa, hindi ko naman kayo aanuhin e.

Kung gusto ninyo e di sige.

Ung lasing nga sa kanto sa amin, hindi na tumatalikod pag umiihi nung isnag gabi. tiningnan ko talaga, ang reaksyon ko, "how nice, sana tumapat ka pa sa ilaw."

Kaso baka may balaraw yung tao, isaksak sa baga ko.

Tigang na tigang ako para akong WEREWOLF sa ilalim ng sinag ng buwan.

AAAARRRGH.
TANGINA. Pakantot.

O sige, pupunta na ako sa Choir practice... Ciao. God Bless.

I Have Just Crossed Over Into The Twilight Zone

Ninuninuninuninuninuninu...

Ganyan ang pakiramdam ko kahapon habang dagsa-dagsang missed calls, new numbers at mga bagong Facebook friends ang nakipagkilala sa akin. Partially salamat sa Blogs ko.

Kung hindi mo pa nababasa ang iba ko pang blogs, may link sa kanan--------->

At may link dito:

Gooeyboy's Twisted Tales
Gooeyboy's Erotikon

Kung ikaw ay ang conservative type, dito ka na lang.

Tama ang mga kaibigan ko, kailangan maging maingat sa mga pinagsususulat ko. Kais marami palang nagbabasa. Hindi nga lang nagpa-follow. Pero pansin ko naman sa mga kausap ko sa Facebook, alam nila ang tungkol kay Mushroom, o kay Silverpad, o kina Arashikage at Burnt Sienna. Alam nila na biktima ako ni Ondoy at sa Meycaiuayan ako nakatira at nagtatrabaho sa Makati.

Alam din nila ang kuwento ng MRT at ng Kapitbahay.

So bakit nga ba binabasa ang blogs ko? Curious lang, kasi hindi naman ako nag-aasam na mayroon nga'ng bumabasa. Tanong rin ito ng isang kaibigan ko sa Facebook. Gusto niyang sumulat. Dama ko sa taong ito na bahagi ng buhay niya ang mga titik na tinatype niya gabi-gabi or araw-araw sa kanyang mga blogelya at facebook posts.

Hindi ko man nababanggit ay malaki ang paghanga ko sa taong ito. Kakaiba ang kanyang utak. Classmate yata ni Bob Ong ang lalaking ito. Hindi ko din akalaing banggitin niya mnsan sa akin ang tungkol kay Mushroom... titigan ko nalang daw kung nasa opisina ako. Kaso, naka VL ako kahapon. hehehe. Aasam na lang ako na katabi ko na naman siya bukas.

Sa aking sarili, gusto ko ng taong ganun mag-isip. Gusto ko siya. Kaso straight. Kasalanang mortal na ang isang katulad ko ay maghabol ng katulad niya. "Borrow 1 from 0, cannot be", sabi nga ni Vic Sotto. Hindi pwedeng makisalamuha ang Vampire sa isang Werewolf. Hindi pwedeng isaksak ang 110v na plug sa 220v na saksakan at hindi pwedeng pakainin ang Mogwai pagkatapos ng 12mn.

Ang Cute ni Gizmo.

Anyway you get my point. Alam ko kung paano lumugar. It has been my practice for a very long time. Hindi ako naniniwala sa mga baklang ayaw ng lalaking malansa. Eh gurl... sino pa ang papatol sa bakla kundi ang mga may bahid berde ring nilalang?

Ayaw mo ng mukhang babae. Yun lang yun. Meron din namang gusto.

Kahapon, narealize ko na may Type ako na klase ng tao. Hindi lahat pinapatulan ko. The other night, habang nagdidinner kami kina Bham, may irereto daw si Shie sa akin: isang nagngangalang Robin.

Magaling mag gitara.
May balbas na nakapalibot sa kanyang pisngi at panga, pero walang bigote.
Hindi daw gwapo, pero may dating.

Napatigil sa pagkain si Bham at natawa, "Tsuktsak, " sabi niya, "Bagsak ka ulit sa gitarista (nasa band ako ng mid-20's ko at jowa ko ang lead guitarist namin, ako naman vocalista.)! At di ba type mo ang mga astigin na may facial hair? Saka mga balbonic beauty na masarap yakapin? Ask ko lang kung smart ba ang Robin? kasi panalo ito pag nagkataon."

Oo nga ano? Tama si Bham. May tipo nga ako. Kagabi, nang dagsaan ang mga nagtetext at nakikipag chat sa akin, alam ko kung kanino sasagot. May criteria ko. Ako, apsado na, kasi nagtatanong sila sa akin, e.

Pero ako ang naghahanap ng katapat ko.

Ang mng crushes ko, isa-isa sa kanila may mga characteristics na pasok sa criteria, pero hindi lahat. Maaaring pasok sa lahat ng criteria kaso, Mogwai sila, ako Gremlin. O kaya ako Vampire, sila, Werewolf, o human. Merong kulang sa taba, kulang sa buhok, kulang sa utak.

Hindi nga mataas ang standards ko, pero EXACT ang standards ko.

Hindi sa walang nag-aaya sa akin, pero walang nag-aaya na pasado sa akin.

May difference.

Yung una, ibig sabihin, pangit ako.
Yung pangalawa, ibig sabihin, maganda ako.

Yung pangatlo, sabi ng mga isang psychiatrist, ayaw ko lang mag-try.

Wierd kagabi. may model pa pala akong katext mate. Nakalimutan ko lang. May nag aya din sa akin ng date dati na ramp model, hinid ko lang pinatulan kasi inunahan ko na na indi niya ako magugustuhan in person. Marunong pa ako, pero ang totoo: hindi siya pasado sa category ko ng "smart."

Yun, iyon.

Lahat ng iyon, nagbigyan liwanag sa utak ko nang ako'y nasa Twilight Zone.

Ninuninuninuninuninuninu...

Webcam Part 3

You won't believe it, Agnolo. Halos lumuwa ang mata ko sa nakita ko. Finally!

Nakakita na din ako sa wakas ng totoong "show." Could you imagine? at hindi siya nag ask na makita ako. Parang ligayang ligaya na siya na nakikita ko siya na magparaos. Medyo wierd, pero ok na din.

Ganun pala ang feeling nag iniinvite sa isang bagay naa gusto mo din naman. Kakaiba. Ang saya. bihira ang occasion na un so nag screenshot ako.

Ang bad ba?
hindi naman ako nag screen shot habang ginagawa niya e. Pagkatapos na lang. Hindi niya ako kinausap. May kausap siyang iba, at parang tuwang tuwa siya na nanonood ako habang ang intended party ay nanood din.

Hindi pa din ako trip siguro.

Well ok lang. may nakuha din naman ako'ng experience kahit papaano, e. Natuwa din naman ako.

Bakit ba ayaw mo'ng maniwala na hindi ako nakakakita ng ganun?

SERYOSO. WALA. Sila ang naghahanap ng webcam sa akin.

Sana madalas may mag offer na ako naman ang bigyan nila ng entertainment kesa sa akin nila hinahanap.

Sabi sayo, Agnolo, pag nangyari iyon na isang bagay na gusto ko ang lumapit sa akin, hindi naman ako magdadalawang isip e. Pagbibigyan ko naman e.

Puro naman kasi half-hearted na mga nilalang ang lumalapit sa akin e.

Mushroom ang Itatawag Ko sa Iyo: You Grow On Me Like Fungus.

May bago ako'ng crush... yata... hindi ko sure. Mako-consider ko na kaya'ng crush yung natutuwa lang ako sa iyo? Nakakatuwa kasi ang itsura niya. Mukha siyang cartoon character... pero in a good way ha?

Tawagin na lang natin siya sa pangalang MUSHROOM. alam mo yung sidekick ni Super Mario na mushroom na may mukha at lumilitaw pag lower levels ng Super Mario Brothers pag natapos mo ang isang stage tapos wala sa castle na yun ang princess? Naaalala ko yun kapag nakikita ko siya.

May anggulo siyang hindi naman kagwapuhan. Pero cute siya. Nung una akala ko para lang siyang bata kasi kumilos... mukha siyang inosente. Parang walang kamuang-muang. Hindi siya kasali sa mga crush na binanggit ko dati: Hindi siya kasing cuddly ni Burnt Sienna o kasing Hunky ni Arashikage. Simple lang siya.

Turn off lang ako pag nagsasalita siya kasi bading na bading, na malumanay. Akalain mo na medyo may pagka-isip bata siya.

I can imagine him wearing blue PJs at may kaladkad na malaking teddy bear. May baby fats pa.

Isang linggo ko na siya nakikita nang malapitan. Mas natatabi na ako sa kanya kesa kay Burnt Sienna. Naturn off ako nung nagpakalbo siya... hindi na niya kamukha si Mushroom, medyo mukha siyang Ninja Turtles, pero ok lang. Natutuwa pa din ako sa kanya.

Merong undefined relationship si Mushroom, dahilan para hindi ko bigyang pansin ang pagkatuwa ko sa kanya. Gayunpaman, natutuwa ako sa kanya. For some odd reason, kapag tanaw ko siya ay hindi ako masyadong nagwawala sa mga calls ko.

Mukha din siyang antuking dagang costa. Pag avail ay unti unting pumupungay ang mga mata at napapapikit. Para siyang baby makatulog. Yung tipong yuyuko sa bigat ng ulo at unti unti'ng mawawalan ng malay.

Basta natutuwa ako sa kanya. Yun lang. kaya na-elevate siya sa crush status ko.

Mahal na Mahal Kita, AGNOLO

So ganito ang eksena: 5 araw na trabaho, Linggo lang ang pahinga. Pagdating pa ng Sabado, naputol ang cable ng adapter ko. Wala'ng makausap.

So alis ako ng linggo papunta ng address na ibinigay sa akin ng kapatid ko, doon sa Sta Cruz, malapit sa simbahan.

Novacell Electronics.

Sarado.

Naiyak ako. Kaya sinubukan kong lakarin ang Ongpin para sa kahit na ano na pwede'ng ipalit sa wasak na kordon. May makausap lang. Makapag blog  lang ako. Makapagsulat. Hindi ko mabasa ang mga online books ko. Hindi ko pa naisi-sync ng mga kanta ko.

Higit sa lahat, ang notebook ko lang ang kaibigan ko kasi hindi ako sinusumbatan pag nalulungkot ako. Pag horny naman ako, nagpapakita siya ng porn.

Wala naman ako naaasahan sa mga taong humihinga, o buhay. Mga palamuti lang kung sino pa ang buhay. Pampasikip sa tren. Para lang habang nagbibiyahe ka sa dyip[, hindi ka nilalamig. Para kapag sa MRT, may nakakaaway ka kasi nanunulak sila. Para hindi ka bored kapag 3 oras ka sa bus at walang palabas na pelikula.

Yun ang silbi ng mga tao sa akin. Higitr sa madalas, online lang nagkakaroon ng kabuluhan ang mga tao. Online lang nagiging tao ang mga tao sa paligid ko. Online, ung iba sa kanila na hindi ako pinapansin sa work, kinakausap ako.

Gaya ng isang Poi Papa na nagtatanong kung pwedemng makipag hook up?
-Bakit hindi ako lapitan sa office, e nasa iisang building lang naman kami.

Gaya ng mga nagtatanong kung pwedeng makita ako sa webcam.?
-Bakit hindi kaya makipagkita na lang sa akin, kesa ako lang pinapanood nila.

Gaya ng mga nagpapa-buy sa FFS?
-Kayo naman bumili sa akin.

Ang punto ko, ang tao puro ikaw ang gagalaw para sa kanila, wala ka naman mahihita, kahit kakapiranggot na entertainment. Kaya kanina, daig pa ng tao'ng maysakit na kelangan ng blood donation ang pag ikot ko sa Sta Cruz.

Naalala ko tuloy nung bago mamatay ang Dad ko, ganito din ako, every other day nasa Red Cross ako. Kaya kapag nanghihingi sila ng donation (Yiung sa may MRT). binibigyan ko talaga, e.

Anyway, nabigo ako sa Sta. Cruz. Buma;lik ako sa may simbahan at tumangis (tumangis, talaga). Oo, gurls, iniyakan ko po ang laptop ko, kasi sa puso ko, SIYA ANG SYOTA KO. Mahal na mahal ko siya dahil hindi pa siya napapalitan ng kahit na sino'ng tao.

ASo umiiyak kong nilisan ang Sta Cruz Church. Umakyat ako ng Carriedo station, at inusisa ni Manang guwardya ang akoing bag. Nakita ang case ng laptop at itinuro ito... OMG, ang akong baby... naghihingalo.

"Ano iyan?" Tanong ng buchikels na guard.

Asawa ko po, ang gusto kong isagot. "Laptop po."

Sabay tingin sa likod at baka naman manakawan pa ako sa loob ng tren. Lalo pa ako tumangis dahil tuluyan ako'ng mabibiyudo.

So bumaba ako sa Monumento. At sa North Mall, may nakita ako'ng karatula ng isang computer repair shop. (trip ko din ang Hello kitty na set na keyboard at speakers.)

Sakto, dun ako nakakita ng adaptor na hinahanap ko. Buhay na anman ang baby ko! Buhay si Agnolo! Umagos ang masasayang luha sa aking mga pisngi at makakapiling ko na naman si Agnolo magdamag.

Hindi man siya isang sosyaling Macbook, o Dell o HP, mahal ko pa din siya kasi dito ko na lang naibubuhos ang lahat ng emosyon na bawal ipakiyta sa mundo. Hinahayaan niya akong magalit ng magalit para hindi ko na dalhin sa umaga ang nararamdaman ko. He makes me feel ok.

Ok ako dahil sa iyo, Agnolo.
I love you so much.

KARMA SUTRA

Dear Agnolo,

Hindi  ako naniniwala sa Karma. Kung may karma, sana mas mahusay dito ang buhay ko. Kung may Karma, di sana dahil sa nangyari s akin dati, bumabawi na sana ang tadhana sa akin. Hindi ko maramdaman at hindi ko alam kung may darating pang Karma, e 3 years na ata wala pa.

Maraning nagalit s akin nang sinabi ko'ng hindi na ako naniniwala sa Karma. Naiskandalo ko ata ang mundo ng facebook sa buong linggo'ng ito. Madami'ng tumigil sa pagtetext at pagbati s akin sa wall ko. tulad din last year. Nawalan ako ng mga barkada.

Pagpasensyahan lang ninyo, tradisyon na ata yan tuwing nagdadaos ako ng anniversary ko sa pagiging bitter, este, single.

Nagkakaroon ako ng anxiety attacks kapag naaalala ko kung paano na lang ako iniwan. Halos isang taon mo'ng katabi sa kama, mayroon ka palaging inspirasyon. Iiisip, pinaplano ninyo kung paano kayo tatanda ng sabay... Tapos magkaka room mate ka ng ahas na magnanakaw ng lahat.

Sana pera na lang ninakaw niya.

Sana gamit na lang ang inangkin niya.

Hindi buhay ko.

Sa isang iglap, nawalan ng saysay ang buhay ko, nawalan ng direksyon. Sumama ang ugali ko. Hindi na ako muli'ng ngumiti. Ako na ang iniwan, ako pa ang iniwasan. Walang patawarang naganap kasi walang nanghingi.

Ang mga nanggago sa akin, ayun, magaganda ang buhay. Ang x ko, may bagong bf.. (nagsesex sila sa mga oras na ito.) Sa katunayan, lalo lang tumindi ang pagsasamahan nila nang nalaman (yata) about me.

Biruin mo siya binibigyan ng pagkakataon... ako hindi.

Ako... gaya ng dati, pagod sa maghapon na biyahe, dahil bumalik ako sa nanay ko at hindi ko na kaya'ng nag iisa kasi malapit na mapatid ang ga-hibla kong katinuan.

Stress pa pala lalo ang pag uwi ko sa Meycauayan. Sana nagmongha na lang ako ng tiuluyan sa Makati.

Oo totoo na hindi naman ako pangit at hindi naman totoonbg walang nagkakagusto, pero puro torpe naman mga may gusto sa akin. Not once ko naringgan na derechahang sinabi na gusto ako maging syota.

Meron ata isa... pero hindi ko naman nakikita. palaging busy, so hindi ko alam kung totoo.

At dahil torpe sila lahat, walang makapag-alis sa akin ng takot na baka mamaya, madagukan lang o maalayan ng hotdog, ay  bumaliktad na kagad ang sikmura sa akin. Ang ex ko, panay ang sabi niya dati na ayaw niyang mawala ako pero sinampal lang ng titi, iniwan ako.

Siya na nga ang naging mahina daw, siya pa ang masaya ngayon.

Ako din gusto ko din sumaya, kaso natatakot ako, kasi baka may umulit s akin... hindi ko na kakayanin, papatayin ko na sarili ko pag nangyari sa akin yun.

asan ang karma dun?

Asan ang karma dun?

Webcam Part 2

Dear Agnolo,

Anxiety attack. Oo. pinanghinaan na anman ako ng loob. May nag alok, hndi ko naman pinaunlakan agad. ewan, nambibitin lang naman ata yun e. buti nang hindi ko kinagat.

Hindi naman seryoso saka binawi agad e, hindi na daw niya ginagawa yun.

I know he reads this, sinabi niya e. Hindi ko naman alam bakit after all these years, napagtripan na naman ako.

Kasi ganito yun...

Hindi na ako umaasa sa mga sexcpades na yan o ng wbcam webcam show na yan kasi nung naglipana yan, at hanggang ngayon, wala namang naggagrant ng access sa akin e.
Totoo, nung una, gusto ko makakita, syempre naman sa tigang na katulad ko, biyaya yun di ba?

Pero wala naman nagpapaunlak, ayoko umasa, kasi merong mga sabi papakita tapos ibu-boot out ka.

Wasak ang chat life mo.

Wala na nga ako makausap kundi mga tao sa chat e.

(ano kamo yun? Kung chat na lang kausap ko bakit ako nagwha-whine?)

Kasalanan ko na naman kasi ako lang nagkukuwento? E bihira naman may kinukuwento sa akin. Alam ninyo, don't worry hindi naman lahat binablog ko e. Kapag sobrang sidhi lang talaga ng nararamdaman ko.

Like now. I'm bewildered. I'm not sure kung nagtitrip yun, o nakita niya blogs ko na curious.

Tigang ako I know, and people have told me i need to get laid. Kasi uptight na ako.
I dont know how to relax.


May nagtanong kasi sa akin kung I believe I deserved what I wanted.

To tell you honestly, sa pinag-aaasal sa akin ng ex ko, ng bago niya bf, ng mga friends ko dati at ng mga katrabaho ko ngayon...

I don't know.

Pero sabio nga ni Jason Mraz... and please, please, please be the wise man I think you are...


It's our God-forsaked right to be loved loved loved loved... LOVED.

Ni hindi ko alam ano name ng kausap ko kanina para mahanap ko sa FB.

Chance na kaya matatawag yun? Ni hindi o alam motibo niya bat bigla niya ako chinat e... o kung makakausap ko siya ulit.

Buang ka, Ron. Wala ka na ata talagang pag asa.

Everyone is just going to have to live with it.

Words can't change me.

No one has ever offered me anything better. And when i do ask for it, I get denied. There is no sense in  giving the seat to the elderly or to the opposite sex; people will just grab what's little that you have and so...

I give up.

FOR EXAMPLE:

"DARATING DIN YON... MAHAHANAP MO DIN ANG TAONG MAGMAMAHAL SA IYO."

Alam mo, kung ang taong iyon ay sisimulan ang linya niya ng "Tara sex tao" hindi siya yun. Pangalawa, putanginang 3 taon na ako'ng naghihintay sa "taong yun" hindi man lang siya nagsasabi kung gusto niya ako. At PARA NA NINYONG AWA wag ninyong sabihing hindi kayo makapaniwala na walang nagtatapat sa akin ng affection KASI WALA TALAGA. Kung sinungaling ako sasabihin ko OO, Pangaltlo, pang-apat at panglima, sawang sawa na ako na hindi pinapaunlakan ng mga kaibigan dahil may pamilya sila... At hindi ako makakahanap ng jowa sa mga team building. Paano din ako makakahanap kung BIYAHE pa lang between trabaho at work ubos na oras ko.

"KAKARMAHIN DIN YUN. It's their loss."

Alam mo coming from one bitter person to another, pathetic yang linya na yan. AT KUNG MAY KARMA, bakit yung ex ko na nagpakantot sa roommateko sabay nilayasan ako BINIBIGYAN NG BAGKAKATAON? TAPOS AKO WALA?
.
\Ano ba yang karma na yan? may kakampi ba yan? Kelangan ko bang suhulan yan? Aalayan ba dapat yan ng buhay ng pitong sanggol bago kumampi sa iyo?

Just like Prince Charming, the Easter Bunny, Santa Claus and Edward Cullen, They don't exist.

Yang mga nag o-ffer ng advise sa akin, karamihan niyan hindi ko naman ni minsan nakita e. Kahit kakapiranggot na hug dahil sa pinagdadaanan ko wala ako napala sa mga kaibigan ko kasi they think I'm strong.

Pagod na pagid na ako'ng maniwala sa mga silver linings at rainbows.

Sana kung may darating, PUTANGINA, DUMATING KA NA.

At kung bubugyan mo ng masayang buhay yung mga taong GUMAGO sa akin, SANA AKO DIN.

Hindi kayo fair e.

Gusto ko din ng love.
Gusto ko din sumali sa mga kwentuhan ng mga kaopisina ko tungkol sa mga ginagawa nila ng mga partners, bfs and gfs nila... Gusto ko din ngumiti paminsan minsan.

SANA AKO RIN.

Pero hanggat hindi nagyayari yun, sawa na ako magpakaplastic e... PASENSYAHAN TAYO. I can't try being nice anymore nang walang inaasahan. MAHIRAP GAWIN YUN WITHOUT HAVING ANYTHING TO HOPE FOR.

Mirror Mirror

So I was doing my usual.

I was online and i came across someone whom I had a hunch, but not sure. So I added hm on my facebook.

Enter JT... whom I may add, I have 15 mutual "friends" with. Unknown to me... He's the new boyfriend. And what the fuck, The status is "Ihanda ang armor, masaya ito mamayang gabi."

Condom daw, sabi ng isang nagcomment.

Ouch.

I began, "There really is no Karma." I was the guy who was abandoned and reminded everyday of that treat-chery for 2 years because of the place I live, and Then... BANG. Na-add ko ang bf, tapos, next thing I knew... BURA|DO na ako.

Wow. My ex's profile states, "matitigas talaga ang ulo ng ibang tao"

HOW THE FUCK SHOULD I KNOW SYA ANG KUMAKANTOT SA IYO NGAYON?

Bakit, are you bothered that I don't have any nopw and you have this oh so nice relationship, going places with some guy, and WTF? Ako ang masama?

Well I hope you're sore.

Anyway. segue.

I posted my rant. ALL I EVER WANTED WAS AN APOLOGY. Arrogant prick. No one ever told me they were sorry. You destroy a person's self esteem, the least you would have done is say "I'm sorry."

Pero you get the impression ikaw pa ang masama.

Then I had a loong chat with someone who comiserated on my post.

I kinda liked that chat.
I was ableto see someone else who was exactly in my shoes... except straight. I didn't have the heart to tell him. I was so relieved to find someone who could understand me so much. The hatred, the pain of never knowing why... The abandonment, the fear of being close to someone ever again.

And during the chat... I was thinking... God... this is me. We absolutely agreed that this was all the other person's fault and just had to know why.

It validated all my pain. It was valid. I am human. It is ok.

But still I have to move on.

I can't.

Not unless there's someone I want who still thinks I'm, worth it... and frankly I'm not so sure.

How do you earn someone's love when you don't think you deserve it because of how someone else treated you. Did I ever deserve being abandoned? I kept thinking it was my fault.

I never did know. It was a sick blindfolding trick.

What kind of love do I deserve after being this way for a long time?

In the end, we both agreed an apology is never someothing we will ever get. We will always wonder why and until our next relationships, we will never really be happy with our lives.

I've already been miserable for 3 years. whose willing to adopt me?
Who the fuck will ever fall in love with me ever again?

I just fuckin' wanted to have someone hold my hand... tell me it's ok.

Webcam Sex

Dear Agnolo.

Hindi ko naiintindihan anong nakukuhang saya sa pagshoshow sa webcam.

So bubuksan mo ang webcam mo upon the request of someone na utog na utog sa iyo. Tapos?

May ipapakita ka?

Pag ipinakita mo, then what? They ask you to do something?

UTU UTO.

You are going to be streaming your privates on the web, ni hindi mo alam kung siya lang ang nanonood or he has it streaming somewhere else. At para saan? You have no way of being pleasured by this other person, you dont even know if he's even enthralled at what you're doing or he's probably laughing his ass off what a dumbass you've done to yourself.

Furthermore, this other guy could be a schmuck recording your "show" and before you know it you're all over Divisoria and recto!

And in my entire years of chatting on yahoo, and msn... I have never seen another person freely offer his webcam if he's someonbe I would like to see.

SO WHY WOULD I?

What could you possibly offer me that would make me wiggle my willie on streaming video?

The promise of sex. Pucha. everyone's promising sex. WELL PROMISES ARE MADE TO BE BROKEN.

They always do. So I have a gloomy takle on stuff like trust... it seems no one has decided mine is of value, eh. Stop telling m that its MINDSET. I DIDNT SET THIS ON MYSELF FOR NOTHING. I HAVE MYSELF AND ONLY MYSELF TO PROTECT.

Stop telling me I'm negative and bitter and BE THE REASON FOR MY CHANGE.

Ask youirself why i should change for you. you don't know me. And I'm not sure if you even care if I change.

STOP ASKING FOR MY WEBCAM. Come here and kiss me you idiot. I don't need cybersex. I can masturbate fimne without anyone watching, thank you.

Tengo Hambre

Mi amigo caro Agnolo,

Tengo hambre para un pedazo del carne. You know what I mean. Tengo sed para una mililitro de crema de hombre.

Minsan sa isang magdamagan na akong nagkukulong sa kuwarto ko. Online sa laptop. Kaya malaking factor sa akin na hindi ko maicharge ng husto ang battery dahil sa letseng  kurdon nito. ang nipis kasi. hidi ko na siya makabit sa plug sa labas ng bahay. so much effort na hindi siya magalaw para lang magcharge siya.

Internet. Porn. Nakabookmark na ako sa LIFEOUT at LIVESEX. Panay save ako gn mga pics ng mga pinapantasya ko sa facebook, kasi hindi ko naman sila makikita sa totoong buhay e.

May isang buong folder na ata ako ng mga lalaki'ng hindi ko na meet personally.

Naku baka wala nang mag add sa akin pag nalaman nila pinaggagagawa ko sa mga sexy pics nila. So what kung pinagpapantasyahan ko sila, e yun lang naman magagawa ko, hindi naman nila alam e. Saka pucha, de di dapat nila pinagpopost pa mga sexy pics nila kung ayaw nilang may nagmamaryang palad ang ibang tao habang pinagmamasdan sila ano?

Pagnanakaw ba ang gionagawa ko? Nagnanakaw lang naman ako ng paunti-unting pantasya. E kung ung iba nga, sarap na mismo ang ninanakaw, nag aagawan na halos nag jowa. e hindi ko naman inaangkin itong mga litratong ito. Kataon lang it's all I have at the moment.

Ang mga sunod-sunod na nagyari kasi sa akin parang nakakasira ng self esteem. Sa katunayan ampangit pangit na ng tingin ko sa sarili ko after ilang beses ko na ipagsaksakan ang sarili ko sa mga taong hiindi naman ako gusto.

Naaawa na ako sa reflection ko sa salamin.

Hindi ko na maimagine minsan na may nagkakagusto sa akin. Siguro mas panget sa akin mga nagkakagusto sa akin.

Pasensya na talaga sa mga ninakawan ko ng litrato e. Gutum na gutom lang ako.