Semana Santa?

Naka ekis na sa kalendaryo ang linggong ito para sa karamihan. Mawawalan na naman ng sasakyan sa maynila dahil patungiong probinsya ang mga tao. Semana santa na kasi. Holy Week.

Noong lumalaki ako sa maliit na bayan ng Meycauayan, ito ang imahe ng Semana Santa sa akin:

Mater Dolorosa, Meycauayan, Bulacan

Walang isang taon ako'ng pwedeng mawala sa mga prusisyo, bisita iglesya, pitong huling wika at Salubong. Naroroon ako kapag binabasbasan ang Agua Bendita at ang Santo Oleo pag Sabado de Gloria, hanggang pumutok ang araw sa pagsapit ng Salubong.  Kapag Biyernes Santo naman ay hinahatid namin hanggang "Ilibing" si Kristo sa loob ng simbahan, hatid ng Nagdadalamhating Ina (Mater Dolorosa)

Noong nagsimula akong magtrabaho sa Makati, mga 7 taon na ang nakakaraan, ito ang Holy Week para sa mga taga maynila:

Marami ang naghahangad ng bakasyon sa Semana Santa

Pagsapit ng ilang linggo bago magBiyerbes Santo, naguunahan na silang mag file ng leaves. Kailangan hindi ka maiwan sa mga dinisyertuhang lansangan ng Makati pagtuntong ng Good Friday. Kanya-kjanyang book patungiong Palawan, Boracay, Bohol. Kanya-kanyang plano ng lakwatsa patungong Alaminos, Zambales, La Union, Caramoan.

Parang mga uhaw na lumalapit sa dagat...  Subalit may ilan din namang naiiwan sa siyudad...

Nakakabalita ako ng mga "parties" na parang taliwas na taliwas sa lahat ng pinaglalaban ng salitang Semana Santa. Sa isang dako, ang naunang dalawang larawan ng Semana Santa ay maganda, pahinga, pagmumuni-muni... pagbabalik sa lahat ng pinaniniwalaan mo... Diyos, ang malapit sa nilikha niya... Ang mapahinga ang pagod na katawan at isipan, ang kaluliuwang nagmamakaawa sa uhaw...

Sa ibang tao, ibang uhaw ang gusto nilang matugunan.

Drama-Rama sa Hapon

Nagtatrabaho ako sa Makati bilang call center agent. Hindi po totoo na madalas makipagsex at kung kani-kanino ang mga taong nasa ganitong trabaho. Sa katunayan, walang social life, walang sex life at walang love life dito kung minsan.

Kung panggabi ka, putol ang kominikasyon mo sa mga kakilala mo. Papasok ka ng bandang alas ocho o alas diez ng gabi, at umaga na, o pasikat ang araw kung ikaw pauuwiin. 5 taon ako'ng panggabi. Limang taon na hindi ko namalayan, mga nagsipag asawa ang mga kabarkada ko, lumaki ang mga pamangkin ko, naubos ang buhok ko sa ulo.

Mahirap ang trabaho ng call center agent. Halos buong gabi ka nakikipag-usap sa mga taong sari-sari ang problema, sari-sari ang topak. IKAW ang pagbubuntunan ng hinaing at galit nila sa kumpanyang inirereprisinta mo. Ikaw ang kawawang haharap sa mga taong handang laitin kayo at ng mga katrabaho mo sa serbisyong minsan akala nila ay perpekto.

Dahil taga Meycauayan ako, tumira ako sa Makati dahil magastos magpabalik balik. Nagkaroon ako ng partner. Pero 4 na taon na ang nakakaraan, kinasama ang kasama ko sa bahay. Nagtatalik sila kapag nasa trabaho ako.

Poof-ness.

Mga bagay na naglalaho'ng parang bula.

Mga bagay na kinagigiliwan mo sa isang sandali, at sa susunod na sandali ay hindi mo na ito makikita kaylanman. Mga sandali'ng akala mo'y hindi malilirip ang kaligayahan mo, yun pala ay ipinahiram lamang sa iyo ang sandali'ng iyon. Walang nagtatagal sa mundo'ng ito. Kahit ang mga bituin sa langit isang araw ay maglalaho rin sila. At hindi mo na makikita.

Paano mo nga naman ihahanda ang sarili mo na tanggapin na ang mga bagay na mayroon ka ngayon, maaring bukas ay wala na sa iyo? Mamumuhay ka ba sa takot at pangamba na balang araw baka agawin sa iyo ang bagay na pinakaiingatan mo?

Takot na takot ako'ng manakawan, madukutan, magkasakit, mawalan ng minamahal sa buhay, maagawan ng kasintahan, mawalan ng bahay, maubusan ng pera. Sobrang daming takot sa utak ko na minsan naiiyak na lamang ako sa takot. May mga araw na kakailanganing yakapin ko na lamang ang srili ko upang maalo ang takot sa aking isipan. may mga gabi'ng nagigising na lamang ako sa takot. May mga umaga'ng punumpuno lamang ako ng balisa.

Nakakalimutan ko minsan na sadyang ganoon lamang talaga ang lahat ng bagay sa buhay na ito. Lahat ng bagay ay maglalaho balang araw. Hindi man sabay-sabay silang maglalaho sa iyo, pero oo, lahat--- ang asawa mo, mga anak mo, ang bahay mo, kahit ang buhay mo... maglalaho balang araw.

Gusto ko lamang i-share... may crush ako dati sa facebook na isang araw... hindi na nag update ng kanyang wall. Ang mga sumunod na updates ay mga post ng mga kaibigan niya na nagpapaalam sa kanya sa huling pagkakaraon: Namatay siya nang maaga dahil sa karamdaman. Nagkaroon siya ng Meningitis at hindi naagapan. Sayang. ni hindi kami nagkausap.

So, paano mo nga naman paghahandaan?

Mahalin mo ang mga bagay na nasasaiyo ngayon. Mahalin mo at alagaan mo. Pagsawaan mo ng sobra-sobra at habang hawak mo pa, hawakan mo ito ng mahigpit. Kumapit ka na para bang huling araw na niya. Para nang sa gayon, nagawa mo na ang nais mong gawin bago pa man ito mawala sa iyo.

Gusto ko lamang sabihin sa iyo na nagpapasalamat ako sa pagbabasa mo ng blogelyang ito kahit sandali. Sana hindi ka pa maglaho. Gusto ko'ng malaman mo na bawat araw na nagsusulat ako dito, ay nadarama ko ang lahat ng sentimiyento ng lahat ng nagbabasa at lahat ng nag-iiwan ng kanyang pahayag sa pahinang ito.

Gusto ko'ng sabihin iyan sa iyo bago isa man sa atin ang maglaho. Sa kahit ano pa mang kadahilanan.