"Kung Ayain Kita, Papayag Ka Ba?"

No it's not what you think!

This morning, sanhi siya ng pamumula ng mukha ko kahit hindi ko kaharap ung kausap ko. Sobrang ampangit pakinggan nung sinabi ko yun, it's like... Basta, natakot ako baka akalain nung kausap ko, may pagnanasa ako sa kanya, worse, maoffend siya sa akin. I highly regard this person pa naman.

A year ago, i had this unfinished novel na pinagdaanan na ng maraming taon hindi ko pa din natatapos. Hindi ko siya matapos kasi ang original ending ko dito ay happy ending. Sa mga nagdaang mga pangyayari sa buhay ko, nabago ang aking pananaw at hindi ko na alam kung anong ending ang gagawin ko sa kanya.

So I was assigned to make a short film about st Francis para sa church, last year nga un. OK naman. Narealize ko na pwede ko ngang gawin yung inbiisip kong novel, itranslate ko na lang sa film.

Eto ang problema. Artista.

Nung nagshu-shoot kami ng short film, meron kami lahat e, may pedeng gumawa ng score, edit, sfx, ako magdidirect, pero artista... hilaw pa. Ang pool namin ng taent 12-17 years old. Kumusta naman e ang age bracket ng mga main characters ko 25-30 years old.

So naghanap ako ng characters.

Wala ako mahanap na taong papasa sa main character ko. Based sa akin ang main character at hindi ako willing na magplay ng sarili ko. madami na anireto sa akin na willing daw... Wala ako mapili, I felt loike, "Ganito ang pagkakakilala ninyo sa akin?" i was a little dissapointed sa ilan, and a little offended sa iba.

Well maybe i found him pero "papayg ba sya kung inaya ko siya?"