Be One of My Froglets

Search This Blog

Thursday, December 30, 2010

Two-O-Ten: Naiiyak Ako Kapag Naaalala Kita; Naiiyak Ka Ba Kapag Naaalala Mo Ako?

After tonight, all the hurt will end.



Habang pinipilas ko ang huling pahina ng kalendaryo ng taon na ito, hindi ko mapigilang umiyak. Hinayaan ko'ng umagos ang mga luha, parang batis na dumadalos sa aking mga pisngi.

Huwag kang tumahan, hijo, huwag mo'ng pipigilan. 


Sabi nila ang luha daw ay nagpapalinis. Naghuhugas. Tinatanggal ang puwing sa ating mga mata, inaalis ang kung anumang masakit sa ating paningin. Dumadaloy upang itaboy ang anumang nagpasakit sa mga damdamin natin, pinagiginhawa ang ating pakiramdam.

Iiyak mo na lang... iiyak nalang... mawawala ang sakit pag iniyak mo.


Ayaw mawala ng sakit... bakit ayaw mawala ng sakit?

Wednesday, December 29, 2010

Bakit Maraming Baklang Pilipino ang SINGLE?

Bihasang bihasa ako sa mga dating sites na iyan. Sawa'ng sawa na ako sa mga kalakaran ng mga naghahanap ng chorva. Chorvahan ng chorvahan sa sites, parang palengke, nagkalat ang mga malilibog na mga echuserang froglets... Froglets everywhere, and NO PRINCE TO BE FOUND!


Malalaman mo kung ayaw sa iyo ng nilalandi mo sa social networking sites. Chinika mo na ng chinika, wala pa di'ng information na personal na binibigay sa iyo. Naikwento mo na ang aso mo, ang ibon mo(no pun intended) ang mga inaanak mo noong pasko at pati na rin kung paano ka nalibre sa bus kaninang umaga, ni hindi mo pa din nakukuha ang last name niya.

May nagtanong sa akin sa chat, bakit ko daw pinaabot na 4 years na akong walang karelasyon, at 3 years na akong hindi nakikipag-date o nakikipag hook-up man lang?

Sunday, December 26, 2010

Wasabi

Sumusushi ka ba?

Nang una ko siyang makilala, ang akala ko, isa siyang garnishing. Bakit may Play-Doh dito sa pagkain ko??? Lalasunin ba ninyo ako?


Pinatikim sa akin. Naluha ako sa anghang, pero sandali lang. Nanaig na ang manamis-namis, maalat-alat na lasa niya kesa sa hapdi ng unang pagdami sa aking dila. Wasabi.

Wala ako masabi.

Ang sarap ng kagat ng luntiang halamang-dagat na ito sa aking dila. Para siyang isang matapang na nilalang, handang mangagat. Kung may ngipin lang siya at nanunugod, sinakmal ka na niya. Pagkatapos, friends na kayo.

Friday, December 24, 2010

Merry Krishna

Noong isang linggo lang, may nakausap ako sa telepono na Hindu na naninirahan sa Australia. Pina-unlock niya sa akin ang iPhone niya, at pupunta daw siya sa Canada. Although, karamihan sa mga call centers ay hindi nag e-encourage na magsimula ka ng usapin tungkol sa religion, nagtanong naman ako dahil tunog naman ng boses ni customer, ay medyo westernized na siya.

"Visiting friends? Family?"

Sunday, November 21, 2010

Not as Romantic as I thought

I wanted to celebrate my blog's 100th entry by saying "I love you" in different languages. Pero tulad ng dati... Nagbackfire na naman, Hindi pala lahat ng languages, maganda pakinggan ang "I love you." |Nevertheless, I decided to tell you guys I love you in 100 languages.

Here it goes:

Monday, November 15, 2010

Once Upon a Time

Once upon a time, Goldilocks wasn't even part of the Three Bears story. Cinderella didn't have glass slippers. Sleeping Beauty's story had an 'extended' version na puro sex (seriously, I was wondering paano naging fairytale ito to begin with, may cannibalism pang kasama). Rapunzel was a story about teenage pregnancy. Little Red Riding Hood was about rape.

Below each photograph is a link kung saan may explanation sa fairytal na nakapicture, o ang original version ng story. Feel Free to click on these links para hindi kayo naliligaw. Sabihin ninyo, "Putanginampaksyet naman itong si Gooeyboy, hindi ko maintindihan ang sinasabi!"

Sa extended version ng Sleeping Beauty, inanakan si Talia habang natutulog,
 at nagising ng kambal na anak, hindi kiss ni Prince Charming.

Imagine mo naman you're reading these stories to a 2 year old or a 3 year old, ni hindi mo alam kung ano pinagmulan ng stories na yan. Hindi mo Alam na kahit ang standard version ng Grimms FairyTales ay na-BAN sa Europe because of it's explicit content? At ito na po ang mga versions na familiar tayo, Si Cinderella at ang slipper niya na hindi magkasya sa mga sisters niya, ang mansanas ni Snow White, ang Witch at sina Hansel and Gretel? Kilala na natin sila, at alam na natin ang mga versions nito. You're reading stuff like incest, rape, pedophilia, premarital sex, paricide and robbery sa mga anak ninyo nang

Wee Wee at Poo Poo

Putanginampaksyet. Pati pag ihi, pag uusapan na natin dito. Oo. ang iba't iba'ng paraan ng mga kalalakihan kung paano umihi at tumae. All in the name of toilet humor.

Kaunting disclaimer lang, dahil ayaw ko naman na pag namukhaan ninyo ako, ay umiwas kayo sa akin kapag nakasabay ninyo ako sa public CR. Ang mga sasabihin ko sa inyo ay pawang mga obserbasyon ko lang. Hindi ko ito ginagawang hobby. Wala din ako'ng pakelam kung malaki ang tingalingalingdingdong ninyo at MERON AKO NIYAN. 



Iba't ibang paraan kung umihi ang mga lalaki. Iba-iba sila kung umihi. Merong parang nagdadasal, Nakapikit ang mga mata at parang nagneneditate. Merong matindi ang concentration, nakakunot pa ang noo. merong mga kumakausap sa mga patotoy nila. Merong nakatingala, kinakausap ang kisame. Merong COMBO, nakatingala, nagsasalita, nakabuka ang bibig. Ang isa sa pinaka disturbing na napansin ko, yung umuungol habang umiihi, saka yung KUMAKADYOT-KADYOT

Friday, October 29, 2010

Of Super Villains, Closet Queens and Chocolate Vodka

Yesterday I celebrated my 4th anniversary since my ex broke up with me. (the gory details have been the history of this blog, so I'll spare you the melodrama) Anyway, I decided I should CELEBRATE, instead of sulk.

You see, before that last break up, I was this naive, innocent, sweet little creature before the waaves of toruture and treachery killed me. Now, I do have reason to celebrate. I am stronger, wiser, and several times more vile than ever before. It's so good to be baaaad.


I LOVE being bad. Being "BAD" isn't necessarily a bad thing, really.

It's LIBERATION. It's Being free, being WHOM YOU REALLY ARE, AND NOT AFRAID of SPEAKING YOUR MIND. It is sexual liberation. It is BLISS. It is Catharrtic and pure. It is the bursting of little pinpoints of light in the darkness. It is creation and destruction.

Thursday, October 21, 2010

Patay na si Tenteng.

Napagmasdan mo na ba ang buwan mula sa ilalim ng swimming pool? Yung sumisid ka sa sahig ng pool at pinagmasdan mo lang ang buwan sa ilalim ng tubig?



Yun ang pakiramdam ko kanina nang dumating ako ng Meycauayan mula sa akin malayong biyahe mula Makati. Pag uwi ko ng bahay, bukas ang ilaw, kahit alas nueve na ng gabi. Nakalugmok sa may hapag kainan angkapatid ko... Lasing. Hindi bago sa paningin ko na lasing ang kapatid ko, pero ang bago ay ang pwesto niya.

Sa veranda sila ni Tenteng umiinom palagi. Halos araw araw ko nasasalubong silang lango sa may pinto namin. Madalas iwasan ng kapatid ko na makipag inuman sa kanya, kasi nga naman, hindi sila tumitigil hanggat hindi

Highway Robbery


Araw-araw may nakawa'ng nangyayari sa EDSA. Hindi ninyo nalalaman ito, maaaring bale-wala sa iyo, pero napapansin ito ng tulad ko na ang biyahe ay mula Ayala hanggang Malanday. Tatlong oras na biyahe na maaari namang maging 2 o isa't kalahati... Ipapakita ko sa inyo kung bakit nakaririmarim ang mga ilang Bus operators. Para siyang sindikato.


Exhibit A: Ang Bus na Fully Loaded.

Masdan ninyo na ang mga bus ng ilang bus companies, tinanggal ang mga orihinal na upuan at dinagdagan ang mga ito. Sakto'ng sakto lamang ang haba ng binti ninyo mula sa sandalan hanggang sa tumama ang tuhod ninyo sa susunod na upuan sa harapan ninyo. Sa ganito'ng paraan, mas maraming tao ang makakasakay sa bus. Mas marami'ng pasahero, mas maraming pera.

Ang isle ng bus ay masikip, pero kahit marami nang nakaupo at puno na at siksikan ang mga silya, ay nagpapapasok pa rin sila ng tao hanggang ang munting isle ay mapuno. Pansinin ninyo'ng bihasa ang konduktor sa pagpupuwesto sa inyo,

Tuesday, October 19, 2010

Botelya Galore

Hindi ako  "in character," atche.  Nakainom ako at hindi naman lasing na lasing. Enough lang para makapanghipo ako ng isang nakatabi ko at sapat lang para ihinto ko doon. Tipsy enough para payagan ang kalat sa loob ng kuwarto ko pero sapat lamang para magligpit din pagkatapos.



Oo, at derecho pa din ako mag-type. Nasa ulirat pa ang aking utak at alam ko ang nangyayari at sinasabi ko. Alam ko'ng kapag may ginawa ako ngayong gabi  na ikatutuwa ko ay maaari kong ikalungkot kinabukasan. Hindi ako tanga at lalong hindi ako bobo.

Kaya lang, merong mga tao'ng kahit hindi nakainom ay gumagawa ng kahihiyan.


Iba iba ang mga tao pag nakakainom. May umiiyak. May kumakawala. May nahohorny. Ako,

Thursday, October 14, 2010

MEDUSA. Makuha ka sa Tingin.


Marami ang hindi maintindihan kung bakit ko madalas iguhit ang gorgon na kung tawagin ay Medusa. Aaminin ko, paborito ko siyang tauhan sa Greek Mythology. Hindi ko trip si Hercules, nauutakan siya at nauuto. Ayoko kay Perseus, hindi naman niya mapapatay si Medusa kung hindi siya anak ni Zeus. Ayoko kay Zeus, kasi babaero siya, at meron pang isang beses na lalaki ang chinorva niya. OO. i-google mo si Zeus at Ganymede. (Oo, kahit ang macho'ng macho na papa ng mga Greek gods, chumorva ng sausage.)

Supermodel Natalia Vodianova as Medusa
Si Medusa, hindi na kailangan ng lakas o kidlat, at kahit pa ang buhok niya na puro ahas, hindi rin niya kailangan para pumatay ng tao. Isa lang ang gagawin niya... Kukunin ka lang niya sa tingin.

Wednesday, October 13, 2010

Thank You. YOU'RE A BUNCH OF INSENSITIVE FREAKS

Who the hell would comfort you with words like "Pathetic, Impossible, and  Walang  ka nang magagawa?"

May post dati si Kulas Kupaloid na "I want to disappear." Maraming nagcomment. Sari-saring bulaklak ang naialay. Mga comment na, "May maitutulong ba ako?" "Maganda ang buhay. Tara, pag usapan natin iyan." "I want to be your friend."
Naniniwala na ako sa pamahiin: Suot mo ang
singsing ko bago tayo nag away.
Pero pag ako ang nag post ng similar status, I would get "Wala tayo'ng magagawa" "Napaka nega mo," "You're impossible."

Samantalang pag may taong may problema, nakikinig naman ako. Ibinibigay ko sa kanila yung "Tara, pag usapan natin iyan." "May maitutulong ba ako?" At itong si Kulas Kupaloid, miminsan ko lang nahingahan ng problema, "Mag YM ka, wag mo sa FB ilabas yan."

Totoo Ba Yan, Lloydie?


Ang totoo, Mr. John Lloyd Cruz, iniiwan tayo ng mga mahal natin sa buhay kasi nagsasawa sila, o naiirita sila, kasi hindi nila tayo kasing-mahal ng gaya ng pagmamahal na binibigay natin sa kanila. Conditional kasi, e. Matalino ka kaya ka niya gusto kasama, pero naiirita siya sa ngipin mo.

Akala niya sunud-sunuran ka sa mga gusto niya. Kahit may Asperger's syndrome siya o Autistic siya, o may ADHD, o diagnosed na Bipolar siya, susundin mo. Pero the SINGLE MOMENT na sagutin mo siya, paparinggan ka sa mga statuses niya sa FB at gagawing encrypted message sa Blogger.

Apat na taon na akong naghihintay sa "Mas magandang darating na iyan at hindi totoo yan.

Pag dumating, babawiin ko ang sinabi ko, pero right now, eto lang ang masasabi ko: Amargura.


Wednesday, August 25, 2010

Mu-Ang

Noong panahon ng mga Babaylan at mga Datu, nang ang langit at lupa ay magkaibigan pa, nang ang mga espiritu sa ng tubig, hangin at ng kakahuyan ay tumutulong pa sa mga tao, may isang diyamante na kung tawangin nila ay Mu-Ang. Ito ay pinangangalagaan ng Babaylang si Dayon, ang babaylan ng apoy.

Ang Mu-Ang ay kulay itim sa liwanag at nangniningning na luntian sa kadiliman. Sa liwanag, ito ay kasing lamig ng niyebe, at sa kadiliman nama'y sing init ng nangniningas na baga. Marami na ang nagtangkang makuha ang sikreto ng Mu-Ang, Ngunit ito ay nakatago sa puso ng kagubatan, isinilid sa isang mahiwagang yungib na kung tawagin ay ang Yungib ng Kamunduhan.



Sa loob ng yungib na ito, walang nakakaligtas sa lahat ng uri ng kasalanan. Ayon sa matandang paniniwala, ang sinumang pumasok sa Yungib ng Kamunduhan ay mamamatay. Bawal ipasok sa yungib ang hindi binasbasan ni Babaylan Dayon, at ang makapapasok lamang dito ay ang may busilak na kalooban na hindi magugupo ng Pitong Makamundong Kasalanan (7 Deadly Sins), Poot, Inggit, Libog, Katamaran, Kasakiman, Kapalaluan at Katakawan. Snasabing isa-isa kang aatakihin ng mga pagnanasang ito hanggang ikamatay mo, bago ka pa mandin makarating sa silid ng Mu-Ang.

Friday, August 6, 2010

My Drawings Kept Me Sane


What else would you do? The last person you trusted played mind games on you, talked on your back and threw countless hurtful words? No friends, stressful home, stressful work... I have my pen, markers and charcoals to provide me the freedom of expression I needed. I was drawing since I was 3.

Where else would I have gone to?

Here, in my own personally crafted universe. No iPhones, no iPads, no Macbooks. No callers. No fat bipolar mind-playing boys who claim they are helpless but uses you as pawn...

Away from you! I will begin with a line from top to bottom...

Friday, July 2, 2010

I am a Comic Book Geek And I Only Realized Just Right Now.

There are absolutely two things I MUST NOT FORGET to write in my profile page when asked of me: One, my favorite writer is Alan Moore, and that I am absolutely addicted to Gengoroh Tagame's artworks. I never really realized it but my favorite films, my taste in lovers... They were all part of this fanaticism I have with these people... And they never really had credit for it. Like, I would, (and most of you would say this as well) try not to be to elitist, too intellectually-sounding (and downright snobbish and unreachable) when I te;ll you these names that the common person will not recognize.

WHO IS ALAN MOORE? My God, you're not one to care who entertains you, are you?

Watchmen. V for Vendetta, The League of Extraordinary Gentlemen... Do THEY ring a bell?




This man is absolute eccentricity. He looks like Potemkin and he practices magic,

Sunday, June 20, 2010

Daddy Dearest

My Father and I had never gotten along very well while he was alive.

I had always either wanted to be an artist, an advertiser, or a writer. He declined me in every single one of those dreams. You see, he had dreams for me as well. But it was different from mine. I wanted color in my life, he wanted me to become dull and stable.

Every single cell in my body twitched with defiance whenever he gave me a lecture about the practicality of life. The only thing that bonded us was Photography, and even there, we argued. He disliked my still life pictures. He gave me his old SLR when I was 12. I took pictures immediately. We didn't have digital cameras back then. everythiing was film. It was expensive, and every shot was a gamble.

I remember taking pictures of spiders, whilst they were weaving their intricate little homes. I was one just glistening in dew, and the spider was sleeping right in the enter of it. The morning sun was giving it the most exquisite glimmering effect on each bead of dew on the web, and the spider was a little ball of grey in the center of it. I took my picture.



Of ourse, he was furious, and threatened to take the camera away from me."There have to be people in the pictures," he argued, "They have to be looking, they have to be smiling, they have to be in the center of the pictures. I of course,

Friday, June 18, 2010

The Big Bang

It is a widely known fact that I know how to blow a fuse the magnitude of the Big Bang.




It is also an accepted form of behavior to clear away from the crossfire of two firing guns. One alone can kill you; two, will make sure you don't survive. In the past couple of months the absolute selective silence of a certain non-persona (Yimmach Shemo Vezikhro) drove me insanely furious. I have realized, no one really pays attention, until something is clearly blown out of proportion. We don't realize it's actually an earthquake until we realize the fat girl from the office didn't report to work that day, and the building is actually going down.

We don't get up unless the alarm is going (and even that, we ignore) or the stew you were cooking in the kitchen is burnt to a crisp until there is smoke in the house. We

Thursday, June 17, 2010

Amazing Things


I have seen amazing things.

This was the thought racing in my mind as I watched a thunderstorm just outside my house, by the gates. I marvelled at the lightshow produced by the bouncing of electrons in the sky. Massive bolts of lightning racing between clouds of dark grey, illuminating a starless, midnight-blue canvass. Each dance of light, revealing the once invisible puffs of clouds, too massive, it surprised you that you did not see them.

In the same spot, some twenty-something years ago, I witnessed an even more amazing thing.



One rainy afternoon, I was 10 or 12, I was watching the thunderstorm as I was tonight, when a bolt of lightning hit the ground 3 meters away from me. It was the most magnificent bomb I have ever felt. My hair literally stood on end, as the impact blew a gust of warm wind and debris against me. The light was blinding, I could hardly see anything after it left a crater half a foot wide and a few inches deep.

Monday, June 7, 2010

Master of the Universe.

He-Man is just about the gayest 80's superhero I could remember from my childhood. I just love him to bits. It was only recently that I recall telling a friend if he didn't notice anything odd about He-Man's intro at the start of each episode. If you do not recall what he says at the beginning of each program here it is.

"I am Adam, Prince of Eternia and defender of the secrets of Castle Grayskull. This is Cringer, my "fearless" friend. Fabulous, secret powers were revealed to me the day I held aloft my magic sword and said, "By the Power of Grayskull!....I HAVE THE POWER! Only three others share this secret: our friends the Sorceress, Man-at Arms, and Orko. Together we defend Castle Greyskull against the evil forces of Skeletor."




And if that isn't gay enough, Adam is so wearing a blonde applecut, and has never once flirted with Teela. Maybe it was just the era. Maybe they never thought it would catch on that knee-high leather boots laced with fur was going to be so uber fabulous someday. Or that Lady gaga was going to grow up like that.

He-Man possibly would have inspired Lady Gaga growing up anyway. Hearing

Monday, May 31, 2010

Mad It Hurts

So Mad it Hurts

This is not going to be short. I promise.
It will also be my most intimate blog. I'm not promising any entertainment. I just want to speak with someone I can trust at the moment, and my laptop screen looks so inviting, for once.

I have a secret.

I had counseling once for anger management. I was asked to tell the shrink of any time I thpought of hurting myself or other people. I wish I was still going to counseling now. I'd like to tell him i DO.

I have this deep, uncompromising anger that boils down from my veins and consumes me from time to time. It is mind-numbing,

Sunday, May 30, 2010

100 chopsticks

When I was living alone in Makati, I didn't have any spoons nor forks. I hated washing the dishes.Living in my parents' house,  I had my fair share of washing the dishes every night since I was 12.



So I bought myself every 2-3 months, a pack of 100 disposable wooden chopsticks. It took me quite some math, that i was going to eat one full meal at home, anyway, as I have an hour's lunch at work, and my colleagues often have breakfast afterwards (I worked during the night shift), except for weekends. That meant a pair of chopsticks for 5 days a week, and twice during the weekends. That's (5 + 2 + 2) x 4 = 36. It took 2 and a half months to consume a full pack of chopsticks. All I needed to worry abput were my pots and pans, and the dishes I used. It was a relief that I didn't have to wash for an entire family. It was the cooking that gave me the most grief, but that's an entirely different story.

So there I was, configuring my life as I want it to be. Disposable chopsticks were my solution to life's unnerving woes. I would have gotten paper plates, but they were too soggy.

Life has its disposable wooden chopsticks, its paper plates, paper cups... They're called online friends. Faceboook is one big supermarket of disposable products. Yahoo Messenger is probably the toilet paper

The Original Fire


Are we ever original? I asked myself after someone has accused me of "stealing his style." A petty thing, really, originality. To be the origin of a thought. The creator, the 'first cause' of an idea. To be the source of electricity for that imaginary light bulb above our heads.

How sure are we that someone, somewhere unrelated to us, totally separated from out existence, has not yet come up with the same thought? how sure are we, that someone, somewhere, from a different time and place, has not been the origin of that same thought?

Originality has been fought after, and intellectual property has since been protected. We are encouraged to copyright, to patent, to certify that we are the first, we are the sole origin of an idea.

But what is originality then? Can we claim to bve sole creator of anything that pops out of our heads, CONSIDERING THERE HAVE BEEN BILLIONS AND BILLIONS of PEOPLE IN THE PLANET, and THAT'S ONLY COUNTING THE LIVING. Who knows what unwritten ideas have sprung out from geniuses who lived way before us?

Saturday, May 29, 2010

Wednesday, May 19, 2010

Death By Guillotine

They say man has evolved from being blood thirsty individuals. Long since forgotten when people execute other people in public, subjecting their victims to spectacularly humiliating deaths. Gone were the days of crucifixions, impaling, flaying, burning at stakes, circuses, firing squads, hanging, and yes, death by guillotine.



But has man really forgotten his violent past? Has he really changed for the better, throwing away that beastly primordial aspect of his being and truly adhering to the social animal that he is claiming to be?

Monday, May 17, 2010

Everybody Deserves What They Get

We may not know it, but we usually get what we deserve. I personally abhor it when people say, "I don't deserve what I'm getting," and although I myself had been heard giving such a statement, it is simply not true. It might even imply we think too highly of ourselves and become self-righteous. I'll tell you why in a minute.



If you closely consider every single 'cause and effect' that led to a mishap, you will find out that there was one ultimate reason why you deserved something bad. It could be a behavior. It could be preference. I smoke, so if I have respiratory problems or I get severe colds, or even if I become terminally ill because of it, there would not be anyone else to blame.

When someone dies of a vehicular accident, we usually find out the person was drunk, or texting while driving, or was sleeping.

If I weren't getting dates, or if I am rejected over and over because of my weight problem, I usually say, "I have done everything: I go to the gym, I diet, there is food I selectively avoid because they are fattenning;" but I eat 2 full helpings of rice to a deep-fried meal of whatever, and I am to blame. No drug ever created can change it permanently. I will subject myself to addiction to it until it becomes prohibited, and will claim I will gain weight instantly once the miracle drug is gone. Not only is my weight problem the cause of my inability to feel and become attractive, but my stubborness, laziness and one-tracked mind is making me unattractive as well.

Sunday, May 16, 2010

Would You Die?

I brought the kids to the mall today and faced that ever-existing dilemma whenever parents bring their children to the mall. The big one is pulling you to the music shop, or the gadget store, or begging you to buy him a new shirts, the little one is worse, she run after the toys they set loose in the store so they can hard-sell the stuff to you when you pick up your little one. Soon, you're debating with both children (yes, teenagers are just large children) that they don't need it right away, or they can't get it today, or we can't afford it yet, etc. They defend themselves that they need it.



Need--- now That's raised one of my very thick, almost conjugated eyebrows. I know that when you want something so badly, you get that feeling... a "need" to have it.

There is a confusion between what you want and what you need these days. Media has made sure you live following a set of rules of want. It has dictated what we want and turned it into a need.
We have television to blame. the cheapest form of entertainment has indeed turned it viewers into my chaepest form of entertainment--- free subjects for observation. How many ads of beautiful rosy white-skinned women with bodies to die fo have killed the true idea of beauty among women? How many men with bronzed skin and rock-tight abs have made women so sure that those were the guys to die for? How many credit card and loan ads have made us feel too inadequate we couldn't get them with merely our own earnings?

These are wants--- you've lived without them, some of our forefathers may not have had them, but we live. Media is changing them into needs.

Furthermore, it makes us feel bad. It makes us feel bad we don't have rosy white skin. It makes us feel bad we're not zero-fat. It makles us feel bad we do not have a house in the highlands. It makes us feel bad we cannot afford the latest gadget or the best car.

And it's not only consumer goods, people. Media is also the shows we watch on Television. We feel bad that we don't have a relationship. We look for romance and fail. We base our real life relationships with those characters we see in the soaps. We make believe we live the lives of these fictional heroes and anti-heroes.

Although true, we are the heroes of our own stories. Our lives can be stuff movies are made of. But people, not everybody's life consists on just one plot, one with a beginniing, a plot, a climax and a denouement. Live is a series of climaxes and catharrhses, a multitude of colors, characters and subplots. We are not one dimensional, two dimensional characters; WE ARE MULTI-FACETED, UNIQUE INDIVIDUALS, and none of us are to be tied up to an archetype.

I bring you back to the main concern of the matter; Is what we want,necessarily what we need? Are you confused with what you want?



Here is the solution:

When you want something badly that you claim that you need it, and it hurts that you don't have it, try closing your eyes. Ask this simple question: "Will I physically die, fall ill or become seriously hurt if I don't get it?"
If your answer is no... Then, that is a WANT that somehow you have believed to be a NEED. That is technically a LIE you've created for yourself.

Harsh, I know, to label what you falsely believe in as a LIE, but that is what it technically is, peeling off all its dainty tassels and its delicate trimmings. That is what it is in all its nakedness and raw appearance.
If you don't need it, you will not die if you can't have it.

Not everything you want is everything you need.

Thursday, April 8, 2010

Ang Ruleta ng Kapalaran.

Gabi noon bago ang Domingo de Ramos nang ipinanganak ako. Habang abala ang mga tindera sa paghahabi ng mga palaspas, nalaman ng doktora na suhi pala ako. Unang nasilayan ang aking paapapalabas na mga paa. sa sinapupunan ng aking ina. Nerbiyosa ang doktora na nagpapaanak sa nanay ko. Unang anak. Suhi. Naghanda sila upang ilabas ako sa pamamagitan ng C-Section. Makalipas ang ilang sandali, iniyak ko ang aking unang iyak, ngunit hindi ang aking huli.

Ang unang umaga ko ay Linggo ng Palaspas. Kasabay ng kasiyahan ng magulang ko ay sabay-sabay na iwinawagayway ng mga tao ang kanilang mga palaspas patungo sa kani-kanilang Simbahan. Kasabay ng mga masasayang tunog nagpumapalaspas na mga dahong hinabi sa iba't-iba'ng paraan, natuto akong iwagayway at ikawag ang aking maliliit na braso at binti sa kuna ng ospital sa Sampaloc.



"Masaya" at maraming kulay ang Semana Santa ng panahon na ako'y isinilang. Hindi tulad ng mga pagdiriwang ng Semana Santa nitong mga nakakaraan lamang. Bawat kalsada ay may Pabasa, kung saan, hindi lamang kubol, kundi handaan ang sasalubong sa iyo. Bawat Bayan ay may Sinakulo, bawat baranggay ay may nagpipinitensya. Taos magdasal ang mga tao at hindi mo mabilang ang mga pamahiin na sinusunod pa rin.



Semana Santa ang unang linggo ng buhay ko. Kaya nga siguro mas mahal ko ang Domingo de Pascua kaysa sa mismong Pasko. Ang una ko ring kaarawan ay pumatak sa Pasko ng Pagkabuhay. Unang taon ng saya, unang taon ng pag-asa.



Sa kadahilanang ang kaarawan ko ay pirmi sa ika-10 ng Abril, at ang Semana Santa ay base sa ikot ng buwan sa kalawakan, hindi palaging Domingo de Ramos o Domingo de Pascua natatapat ang aking kaarawan. Kadalasa'y Lunes Santo, Sabado de Gloria at Viernes Santo.

Pinakamalungkot ang pagpatak ng kaarawan ko sa Sabado de Gloria. 14 na taong gulang ako noon at may swimming pool pa kami sa bakuran noon. Nagpa-swimming party kami sa mga kaibigan ko at mga kaklase. Walang nagsidatingan. Dahilan ng ina ko sa akin, marahil daw ay dahil bawal daw maligo o lumabas ng bahay kapag Sabado de Gloria. Marami akong masasayang alaala sa swimming pool na iyon, ngunit malungkot ang alaala ng aking kaarawan doon. Mas mabuti pa sa mga panahong tumutuntong ng Viernes Santo ang kaarawan ko, may bumabati pa sa akin dahil nagkikita kita kami sa prusisyon.

Wala na kaming swimming pool sa bakuran namin. ibinenta ng tatay ko ang lote na iyon sa kapitbahay at ngayon ay bilyaran na siya. Kung tutuusin, pool pa rin naman ang nasa lote na iyon. Bola na nga lamang ang lumalangoy sa sikad ng mga tako imbes na mga tao.

Kaarawan ko taong 2004, sa panaho'ng ang tatay ko naman ay nakaratay sa banig ng kamatayan. Araw ng aking kaarawan nang bumagsak ang presyon ng dugo niya at nanganganib bawian ng buhay. Hindi na kami bigyan ng Red Cross ng dugo dahil kada makalawang araw na lang kung kami ay bumili ng dugo sa kanila, bukod pa roon, hindi karaniwan ang tipo ng dugo ng tatay ko. Hindi mga Santo ang tinawagan ko, kundi Cruz... Si Attorney Mia Cruz-Caisido ang tumulong sa akin upang makausap ang Red Cross at payagan ako'ng kumuha ng dugo hangga't kailangan ng aking ama.

Binawian din naman n buhay ang tatay ko, 18 araw ang nakaraan. Pumalya din ang ibang bahagi ng kanyang katawan. Sa loob ng isa't kalahating buwan ng pagbabantay, paghahanap ng dugo, lahat ng iyak ginawa ko sa silid na walang laman, ilang minuto lamang matapos nilang ilabas ang bangkay ng aking ama.



Iyon ang taon na wala ako'ng kaarawan. Iyon din ang taon na tumigil na ako sa pagdiriwan niyon. Dahil kadikit ng araw na iyon, maaalala ko na naman na wala na akong masasandalan, maaasahan. Lahat kami nakasandal sa aming ama. Ako ngayon ang ipinalit nilang sandalan. At pakiramdam ko na ikamamatay ko ang posisyong iyon.

Soltero ako, wala'ng pagkakataong hindi maging soltero. Marami rin akong problema, gaya ng marami'ng kapwa may suliranin din sa buhay. Bagama't hindi pareho ng pagkakahulma ang ating buhay, alam ko, nakakabahagi rin kayo sa mga paghihirap na tinutukoy ko.

Mahirap ang buhay. Minsan hindi tayo pinapayagang maging masaya, magpahinga at walang alalahanin. May mga bagay na hindi maiaalis. Dati, sinisiguro ko'ng araw ng kaarawan ko man lang ay wala akong isiping problema, maliban sa mga panaho'ng ito, na minsan talaga, hindi mo maiiwasan na magkaroon ng hidwaan. Anumang oras ay maaari akong bawian ng  trabaho, uulit na naman ako sa simula at mawawala na naman ang lahat ng pinaghirapan ko. Simula ako ng simula. Ulit ng ulit, parang gulong na paikot ikot lamang.

Alam ko hindi ako dapat maging malungkot, paulit ulit mang bawiin sa akin ang kung anong ipinahiram lamang. Wala naman talaga tayong pag-aari sa buhay natin na permantente. Ang relong suot mo ngayon, isang araw ay tittigil. Ang laptop na ito, tulad ng nauna kong computer at ang computer na nauna pa roon... isang araw ay hindi na mapapagana ng kahit na anong reformat. Hindi lamang ang tatay ko o ang nanay ko ang taong mawawala sa akin na mahal ko.

Paikot ikot lamang ang buhay ko na parang isang mahabang Semana Santa. Ipinanganak ng Domingo de Ramos, iwawakas ng Domingo de Pascua. Parang Tambiyolo. Pinapaasa ka sa isang matinding panalo.

Ruleta ng Kapalaran, kailan kita magiging kakampi?

formspring.me

Give it to me. http://formspring.me/Gooeyboy

Wednesday, April 7, 2010

Chumorva Ka Na Ba?

Chumorva ka na ba?

Kapag tinanong ka ng ganito ng isang bakla, hindi mo malaman kung ano ang isasagot mo. Ano ba ang ibig sabihin nun? Kumain na ba ako? Nakipagtalik na ba ako? Lumandi? May kinuha ba ako? Uminom?

Andami'ng ibig sabihin ng "chorva" at wala rin yata'ng ibig sabihin nun. Ano ba'ng ibig sabihin ng CHORVA?



Eto pa ang isa: May Tienes ka na ba? Ano ang Tienes? Ang alam ko sa Espanyol, ang ibig sabihin ng tienes ay "you have" o "you feel" isa syang form ng spanish verb na tener. Ibang forms niya ay tengo, tiene, at tenemos. Ganito ang gamit niyan: "Tengo sed"- Nauuhaw ako. "Tengo calor" - naiinitan ako. Kapag inisip mo, walang sense itanong kung may tienes ka kasi literally, sinasabi mo na "meron ka bang meron?"

Ang Chorva naman, hindi ko alam kung ito nga ang pinanggagalingan nito, pero si Jolina Magdangal ang pinaghihinalaang promotor ng salitang yan. Naaalala ba ninyo na may pelikula sila ni Marvin Agustin na ang tawagan nila ay Chuvachuchu kung saan ang pagsasabihan nila ng "i love you" ay ocho, kasi 8 letters yun?. Ang salitang Chuvachuchu ay pinaikli sa salitang "Chuva" at di nagtagal, ipinanganak ang salitang "Chorva."

Noong nagtatrabaho pa ako sa People Support at hindi pa siya Aegis noon, may manager kami na ang pangalan ng Shih Tzu niya ay Chorva.

Naghahanap ako ng diksyonaryo ng Gay Lingo. Mahirap humanap nito kasi iba iba ang ibig sabihin ng iba't ibang salita, at iba-iba ang forms nito samantalang iisang salita.

For example, ang salitang wala - Waley, Wiz, wes, wa. Ito - itey, itis, itits, itesh. Magkakatunog man ito, depende na lang siguro sa nagsasalita.

Noong uso ang mga namamaka sa baranggay namin, may isang barkadaa ng mga tambay sa may kanto na bagamat malalaking barako, at mga tomador, kung magsalita ay gay lingo.



Imagine mo ito, isang lalaki na matipuno, gwapo, at lalaking-lalaki kumilos at pumorma, naka-sando at umiinom ng isang litro'ng Red Horse, nagkukuwento sa mga barkada niya sa tindahan. Malaki at lalaki'ng-lalaki din ang boses nito kung makipagtawanan, at biglang lalapit sa tindera. Ngingiti ito na mala debonaire na ngiti, at pakindat kindat pa, at sa mala bedroom voice na gwapo'ng gwapo ang dating, parang announcer sa radyo, sasabihin,

"Julie, wiz na muna akez paysung nitong bote, ha? Wala pa'ng anda ditey, hintayin ko ang mudra at pudra, ilista mo muna itesh, ok?"
Sasagot naman si Julie, "Planjing, mudra, tomorrow is another day!"
Sabay apir.

Naintindihan mo ba ang sinabi nila? Ako, hindi.
Siguro nga may isang diksyunaryo na pakalat kalat dyan. Kasama na rin siguro ng tanong na, "Bakit dumadami ang mga bading samantalang hindi naman sila nanganganak?" ang tanong kung saang lupalop nadevelop ang salita ng mga bading?
At paano sila nagkakaintindihan?
pag nakikinig ako kay Nicole legiala, nalulurkey ako na equivalent sa pagkabrokot. Na-u-urr ako kapag kajowaan na ang pinag uusapan nila. Mas payak pa ang gay lingo ni Mr. Fu, samantalang siya ang tunay na bading.



Ang totoo, nakakaaliw talagang pakinggan ang gay lingo. May dulot itong kakaiba sa pandinig. Meron akong blog na madalas basahin, ito yung Baklang Maton in the Suburbs. Salitang Bakla ang lenggwahe niya sa blog niya. Nakakadagdag aliw din na puro kabaklaan ang kinukuwento niya.
Makulay nga naman talaga ang buhay ng mga bakla. Madali'ng mainlove, madaling mag-init ang ulo, bunga ng mga pills na iniinm ng iba para tubuan ng bukol, este, boobs sa dibdib. Madami sa kanila ang very expressive at very colorful ang pananalita. Marami sa kanila ang akalain mo'ng parang walang problema sa mundo, kaya maraming bading ay komidyante.
Dahil sa mga katangian na nabanggit ko, siguro ngayon hindi na ako magtataka kung bakit nagkakaroon ng Gay Lingo. Sa Katalentaduhan ng mga bakla, hindi malayo na makabuop ng bagong dialect sa Pilipinas ang mga ito.

Ikaw, "Chumorva" ka na ba? Witchells, my dear. Wis pa.
 
 
 

Sunday, March 28, 2010

Gusto mo ba o ayaw mo?

Putanginampaksyet

AVERY LONG TIME AGO, after ko mag-out ko sa office ng 9pm; I was headed home, nagtext ang isang guy na matagal ko na nakakausap sa chat at sa text. Magkita daw kami sa Araneta Starbucks.

Nag isip ako.

Isip.
Isip.
Isip.

Ganito kasi yun (medyo seryoso muna). I'm at a point in my life na kailangan ko na magkaroon ulit ng relasyon. Oo. Ayoko nang maging bitter at ayoko nang maging pantasyadora.

Gusto ko nang maikman ulit ang buhay... yung hindi lang standard na MahaL ko Pamilya ko at mga Kaibigan spiel ang sinasabi ko at pag tinatanong kung kumusta ang lovelife ko, sasabihin ko na parang Coke..... ZERO.

Ayoko na nang nagkakape habang nakatingin sa mga gwapong nagdadaan at sasabihin ko nag pasalit salit
ang mga sumusunod na linya sa sarili ko:

"Ang cute naman nun."

"Gwapo. Nakakainis."

"Sarap naman." (sabay unas ng napkin sa bibig.)

Sawa na akong nagnanakaw ng litrato sa mga gwapong natutulog sa MRT o Bus. Oo... hehehe. ninanakawan ko sila ng litrato. Ganun ako kadesperado. Minsan nasa MRT ako, ninakawan ko isang pasahero na type ko. Nakalimutan ko tanggalin ang Flash.

Clichik!



"Ay. ano yun?"

(tining na phone na kunwari sira ata yun at nagflash mag isa. Sabay baba nga tren.)

Ayun. Takot ko lang gawin yun ulit. Hindi ko lang maintindihan bakit kuha ako ng kuha ng litrato ng mga guys.

OMG. Stalker na ata ako!

Ganito na ba kasenseless ang buhay ko at I'm satisfied watching nice guys who have no idea at all na I'm drooling over them?

Natatakot na ata tumabi sa akin ang mga nagbabasa ng blog ko. hehehe

Wala akong lakas ng loob. Wala na talaga. This is sick and I know it.

Balik tayo sa eksena kanina. So kakaisip ko... Sumagot ako ng yes. Gusto ko maging normal, I want to be with ONE person.One. Isa. Sya lang.



Sakay ako ng... dyaraaaan... TAXI, at ang driver... Pucha, basahin mong mabuti. NakaTshirt siya ng puti, naka shorts at naka sinelas. Hapit sa maganda niyang katawan ang T-shirt at tamang tama ang pagkakapuno ng hita niya sa shorts. Kalbo. Moreno. May goatee atchaka.. atchaka.(yung buhot sa ilalim ng lips. Maganda ang mata. matangios ang ilong. Malapad ang dibdib.


Napa OMG ako.

OMG.

Naalala mo ang previous blog ko?

Ang bag. Kalong ko ang bag.

Nakatapat ang A/C sa mukha ko pero dama ko na nagiinit pati ang puno ng tenga ko. hanggang leeg.Gusto kong hawakan ang kamay niya.

Pero hindi. May "date" ako.

"San tayo?"

Pucha pati boses nya... makalaglag brief, ika nga ni Matt. Bedroom voice. Gmala ang guniguni ko... ano kaya tunog ng ungol niya?

AAAARRRGH!

"San tayo?"

"Gateway. Traffic ba sa EDSA?" (kasi parang gusto ko atang ma-traffic kasama ka.)

Mukhang nainis si manong. "San mo gustong dumaan?"

Ah, eto sinagot ko talaga, "Kahit san mo ko gusto idaan, ok lang."

KABLAG.

Namula ang mukha ko . Dumerecho ang taxi papuntang edsa. nagrereklamo si Manong sa yellow lane. Derecho lang ako ng tingin. Kahit medyo nagli-lean siya sa side ko para "silipin ang daan". Kahit paminsan-minsan, tumitugil ang traffic at itatas niya ang kamay niya sa kanyang ulunan at iuunat ang katawan.

Putang INA. Gusto ko syang dakmain.
But wait. May DATE KA, Ron, at ayaw mong GUMULONG sa GUADALUPE.

Deadma.

Dumating sa CUBAO.

"San tayo?"

OMG gusto ko ipaliko sa kanya sa SOGO.

"Gateway po."

At ibinaba niya ako sa Gateway. Wala akong barya. binigyan ko ng 200. Mauubos daw ang panukli nya. Sabi ko, kahit 60 na lang isukli mo.

"Thank you..."

Hoooo.... maaayyy Gaaaaaassss....

Lulugo lugo akong pumunta sa Starbucks at nagkita kami ng date ko.

Buong gabi tulala ako.

Gusto ko na sanang mag settle down. gusto ko ng relasyon. Pero yung mga tipo ko... ano ba nangyayari sa akin? Gusto ko ng cute, ng gwapo, pero pag tumitingin ako sa mga nagdadaanang mga lalaki... naiinis ako.

Alam mo yung feeling na gusto mo bilhin ang isang bagay pero kulang ang pera mo?

Ganun.

Tapos magsesettle ka sa japeyk tapos hindi ka matutuwa.

Haaaaaaaayyyyyyy.

Pag naman may gwapo dyan, o... Birthday gift na lang ninyo sa akin, o?

KABOG.

Pantasya Series.

Pucha ewan ko ba. I think I'm developing some sort of wierd "occupation" fetish. I'm specifically drawn to people and their jobs.

TAXI DRIVER



Pucha, sana may magsakay pa sa akin na taxi sakali mang mabasa nila ito. Pero pucha, basta nasakay ako sa isang cab na may medyo may itsura'ng driver, tangina, asahan mo, KALONG ko ang bag ko. Kasi may nagigising.

Parang gusto kong kumambyo.

Lalo na pag hindi typical na driver ng taxi, yung alam mo na inumaga na, medyo may 5 o'clock shadow (tangina, i love stubbles) na. Lalo kung balbon ang braso.

Once, meron ako nasakyan (yung taxi, hindi yung driver) tapos kakarag-karag ang sasakyan. Yung tipo'ng IINIT na dapat ang ulo mo kasi kada clutch nya, namamatay ang makina? Alas tres ng madaling araw at mamamatay ang makina sa gitna ng ayala... Waaaa!

Pero yung driver, mestisuhin na medyo hiyang-hiya na, dinadaldal na lang ako, tapos kinukuwento nya na kinailangan lang niyang bumiyahe at yun ang natapat sa kanya na taxi... Awww... adorable naman si kuya.

Kung hindi lang ako papasok sa work nun, pinaderecho (o liko?) ko siya sa SOGO e. hahaha.

sus. Takot ko lang. pag inumbag ako ni manong, wala ako lawala sa loob ng sasakyan ano? Ano gagawin ko, tumalon sa kahabaan ng EDSA?

Tuck and Roll!


TRUCK DRIVER



HIndi ako sunasakay ng Truck, peroParang gusto kong bumaba ng bus kanina nang nakahilera sa EDSA ang isang Truck na may gwapong driver. Moreno, pero hindi maitim, Medyo malago na ang stubbles, at kakwentuhan ang pahinante. napangirti.Ganda ng ngipin. at ang lips.... syet sarap papakin. Laki ng kamay... nakita ko habang hawak ang manibela... at ang braso... mmmm... malaman,

Kikindatan ko sana... pero baka DURHAN lang ako.


SECURITY GUARD




Hindi ko malaman kung paano hina-hire ng secuity agency ng 24/7 ang mga gwardya nila. Pucha... mayroon time na nagdala ako ng lahat ng bawal---laptop, mp3, headset, recorder... cellphone, PDA----Para lang makapa ni manong... ANg pinakagusto ko dun si Manong Romeo... ang amo ng mukha at ang ganda ng katawan... bisaya nga lang. pero pang ngumiti na... tangina, matutunaw ka at hindi mo na maririnig ang accent nya o mapapansin na maliit ang boses nya.

Kahit anong anggulo, gwapo si manong. Ke nakaharap, ke nakatalikod, gandang tingnan! Malapad ang dibdib, walang tyan, matambok ang pwet at harapan, V-tapered ang torso.

At hindi lang sya ang gwapo dun. Maraming security guard dun ang may pleasing personality at malakas ang appeal.

Tangina, modelling agency ata yung agency nila pag gabi e.

Sus, kung pwede lang AKO na ang kakapa sa kanila e.

Takot ko lang pumatol sa gwardya sa amin, baka masisante ako o kaya, bugbugin nung mga yun.

Pano kaya kung i-gangbang na lang nila ako ano? Hahaha/ Gago ka Ron.


TICKETER ng MRT



May paborito akong station ng MRT. Guadalupe. Kasi may nagtiticket dun na Gwapo. Malaki lang ang tyan. Mahilig ako sa malaman na tao. Pero wag naman mataba. May difference yun. Gusto ko din ng malinis tingnan.

Inis lang ako sa MRT pag rush hour. Kala mo refugee camp. Andaming tao, parang bahay ng langgam.


BARISTA sa GJ



Gloria Jeans Coffees. Dun sa Glorietta. Dalawa yun. sa loob, at sa labas. Gusto ko sa Labas, yung malapit sa Tower Records, sa ibaba ng California Pizza Kitchen at katabi ng Hard Rock Cafe. May Barista dun, si Nani. Tangkad, maputi, ampula ng labi. Kalbo. Kaso one day, dumating ung napakagandang misis niya at yung anak niya.

Laging masarap ang pagkakape ko dun.


UTILITY




May utility sa IBM nung nagwowork pa ako sa PBCOM Tower, si Resty. Moreno, bigotilyo, gwapo. May crush sa isang tao sa floor, kaya palaging tambay dun.

Nakuuu... gusto kong landiin sana nung nakasabay ko sa elevator. Kaso hiya ako hehehe.


PANADERO




Mayumuupa sa kwarto at tindahan namin na katabi ng kwarto ko sa Meycauayan. May Panaderya sila. Araw araw, nakikita kong shirtless si manong, nagbabayo ng mga stale bread, naglilinis ng bakuran, naglalaba... Wag ko lang maabutan na madilim ang gabi at sabay kaming pahangin sa labas, sus.... OMG, pigilan mo ako baka atakihin ang nanay ko sa mga iniisip kooooo....

Iilan lang iyan sa mga pantasya ko. Hindi pa kasama yung IT, Yung HR, Yung Tricycle at pedicab driver, crew ng Chowking, saka yung pari sa amin... oo Pati PARI, crush ko, bakit? Kung kahawig naman ni Cesar montano, bakit hindi?
Pantasya lang naman.
Ako kaya ang huling tao na yata na maglalakas loob na mag aya sa mga taong iyan, e may problema nga ako pag gusto ko yung tao yun ang hindi ko makausap e.
Like, yeah right, kahit sa regular na tao na walng uniporme, hindi siguro ako papatulan. O hindi ako mag iinitiate...

Ewan ko ba, sobrang baba na ng esteem mo after all these years. I really need positive reinforcement. Saka hindi na sapat na sabihin sa akin anong maganda sa akin. I need na ng talagang push na "Here, Ron, o. tutal MAGBIBIRTHDAY ka naman e, etong isang ZARA na white dress shirt, bagay sa iyo." o kaya, "Ron, sa iyo na lang itong shoes ko kasi baduy yang canvas na shoes mo, butas pa." "Wag ka na mag cap, Ron... Samahan kita sa Piandre." o kaya, "Samahan kita sa Dentist, di ko gusto tubo ng ngipin mo, e."

Di ba?

kesa nakaupo ka lang tapos nilalait lait mo itsura ko.
Eto na naman tayo hehehe

Pero totoo


Single ako kasi ala na natirang self esteem sa akin kakasabi ng ibang tao kung anong panget sa akin.
Kaya sabihan man ako ng pambawi, ay, I;m so sorry, naiwan ko ata thoughts ko na hindi mo natanggap itsura ko at hinihintay ko na mag offer ka na tulungan ako, hindi BOLAHIN ako.

It just doesnt work that way.
Baka kaya sa uniporme at trabaho ako naaattract ngayon. Mga kinoconsider na medyo blue collar na jobs.

Sabi sa akin mataas kasi standards ko e... So dito ako sa mga ganitong tao. Pakelam mo, e yun ang narinig ko sa iyo e.

Ewan...

Masakit na ulo ko. Pero masaya ako kasi habang sinusulat ko to, naalala ko mga crush ko... Mga metro aid, Meter maid, mga crew sa jollibee... kargador...



Tangina naman kasi, baka sabihin kong ang dream date ko si VICTOR ALIWALAS o si AKIHIRO SATO, muramurahin mo ako at sabihin mong " Ang taas ng Pangarap mo, Neng, Kapal ng mukha mo!"


Pero no exaggeration, ganun nga magsalita sa akin minsan ibang tao. May nagsabi sa akin nun, na hindi pabiro.

Thursday, March 18, 2010

Aminin: Unfair Kayo Mag Isip Minsan.

Naaalala ba ninyo yung kinukuwento ko tungkol sa mga crush ko? Meron nga yatang "sumpa" na kung tutuusin, kapag nalaman ng isang tao na meron akong gusto sa kanya, mahigit sa malamang, lalayo iyon sa akin, hindi na ako kakausapin, at hindi na magpaparamdam.



Magkahalong, inis, lungot at kahihiyan ang nararamdaman ko kapag nangyayari iyon, mas mahigit pa kesa sa kilig na pansamantala kong nararamdaman kapag nakikita ko siya.

Kaya kung maaari, hiindi ko ibinubunyag kung kanino ako nagkakagusto.

Napakalaking sikreto sa akin ang mga crush ko.


Hinding-hindi ko sasabihin sa inyo kung ano ang tipo ko. Grabe.



Walang makakapag amin sa akin kung ano ang gusto ko: babae ba ito o lalaki? Kung lalaki ba ito, malaki ba ang katawan, o lampayatot ba ang gusto ko? balbas sarado ba, o cleanshaven? Gusto ko ba ng matalino'ng average lang ang itsura, o ng super gwapo pero bobo?


Kung babae naman ba'y mahilig ba ako sa malalaki ang boobs? Gusto ko ba ng matangkad, mahaba ang buhok at matambok ang pwet? Gusto ko ba ng mala supermodel o mala librarian? Gusto ko ba ng tipong Darna, o wonderwoman, o Yung tipong Lois Lane o Mary Jane Watson?


Hindi'ng hindi ko sasabihin sa inyo. Nunca. Jamais. Neverneverland. Nah-uh. No. Nein. Hindi kailanman.
May naka post sa profile ko mula pa sa simula ng linggo'ng ito: Better unrequited than lose you. Oo, pag literal kang tao, you would think... HALA, SCARY, stalker ito.

Sabagay, kung naisip na ninyo un, huminga na kayo ng maluwag kasi, hindi ako nagkaka-crush sa makikitid ang utak. Nakakadiri sila. Hindi ko maiimagine ang sarili ko na may kasamang taong makitid ang pag-iisip. Yung tipong kapag nalaman na bading ang isang lalaki, ang una niyang iniisip, hala, maya't maya ito naghahanap ng titi'ng machuchupa (pasensya sa term, I have to be graphic).

Bakit? Given ba, na kapag straight ka ba, maya't maya ka naghahanap ng makakantot na kiki?


Eto mas nakakainsulto at nakaka inis na pananaw: Wag kang didikit sa bading kasi isang araw pag-iinteresan ka nyan kung lalaki ka. Bakit, gwapo ka? Saka hindi lahat ng bakla, manyak.
Saka iwan muna natin ang usapang bakla, umiinit lang ang ulo ko dyan sa topic na yan, pagod na pagod na ang topic na yan.

Ibig bang sabihin kapag may gusto sa iyo ang isang tao, non-stop na ito na nagpa-plot kung paano ka niya makukuha at maikakama? EXCUSE ME. May paggalang ako sa karapatang pantao. Hindi lahat ng may pagnanasa, nagbabalak gumawa ng KRIMEN.


Hindi, ano? Putangimampaksyet naman, oo. Hindi ba ninyo nage-gets ang concept nag PAGHANGA?

So ibig mo bang sabihin, lahat ng fans ng mga artista na yan, nag-aasam na pag nakita nila yung hinahangaan nila, maisip na maikiskis man lang ang kanilang mga katawan sa kanila at masibasib ng halik ang mga "idol" nila? Eww.

So ganoon na ba ang kultura ngayon? BASTUSAN NA?

Ewan ko sa inyo. Che.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...